Κουίζ

Δείτε το My blog list της Γυριστρούλας και πείτε μου πως θα το λέγαμε στα Ελληνικά, μην ψάχνετε κατά λέξη μετάφραση, μιλώ για τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος.Με σκεπτικό παρακαλώ.
http://www.youtube.com/watch?v=9bk18s6HDZE&feature=related

το ταξίδι μας μέσα από μιά φωτογραφία,ένα τραγούδι και λίγα λόγια του Χατζιδάκι

07 ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ....

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ Β ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ. (Θέματα προς διερεύνηση)
1.Είμαστε σύμφωνοι σε όλα και για όλα?(επικαιρότητα, πολιτική κατάσταση,κρίση της κοινωνίας μας και των θεσμών)
2. Έχουμε απαντήσει στα βασικά υπαρξιακά ερωτήματα της ζωής? (Ποιοί είμαστε, που πάμε,πως και γιατί πάμε)
3. Είμαστε σταθερά προσηλωμένοι στο δόγμα "Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι βάρβαρος"?
4. Είμαστε αντιρατσιστές, αντιφασίστες, αντιαμερικάνοι,αντικακόγουστοι,αντιφρονούνες γενικώς?
Διάλειμμα

Συζήτηση γύρω από θέματα μεγάλης σημασίας και τις επιπτώσεις τους στις ζωές μας. π.χ ορθογραφία,λογοτεχνία,ψάρεμα,ποδόσφαιρο,κατοικίδια ζώα,τεμπελιά, δικαίωμα στη χαζομάρα,λατινική γλώσσα, βάψιμο σπιτιών κλπ κλπ

εξηγήσεις...

Τι έγινε παγώσατε? Αντε να εξηγηθώ γιατί φοβάμε δεν κατάλαβε κανένας τίποτα.
1. ¨Οτι μισώ περισσότερο είναι τα σκυλάδικα,το ήθος τους και η αισθητική τους
2. Βρήκα ευκαιρία να παίξω με τις λέξεις,αφού είδα την πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση της Γυριστρούλας για το επιγόνιον.Φυσικά και δεν εχει καμιά ευθύνη.
3. απογόνιον= η μουσική των απογόνων
4. Η βραχονησιδα το έπιασε και το προέκτεινε, η μουσική η γραμμένη στο γόνατο.
5.Όταν εξηγούμε τα αυτονόητα, θαρρώ πως χάνουν το γούστο τους.
6. Δεν είναι απαραίτητα όλες οι αναρτήσεις πετυχημένες (πως θα μπορούσε άλλωστε) όμως μια συνισταμένη με σταθερή άποψη νομίζω πως την έχουμε όλοι μας.
7. Σας αγαπώ και σας φιλώ.

επιγόνιον-απογόνιον

Το απογόνιον


Το επιγόνιον

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Την ιδέα την έδωσε η Γυριστρούλα

65 χρόνια πριν.

ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Άρχισα να κρατώ το ημερολόγιο αυτό , ακριβώς μόλις έκλεισα τα δεκάξι μου. Και το σταματώ απότομα από τη μέρα που δίνω αίτηση για να μπω σε μια χριστιανική κίνηση, στις οποίας άλλωστε τα συσσίτια έτρωγα και όλο γι' αυτά μιλάω μέσα στο ημερολόγιο. Τότε σ' όλη την κατοχή, καθώς και στον εμφύλιο, μέναμε στην οδό Ιουστινιανού 14 της Θεσσαλονίκης, στη σοφίτα ενός ψηλού σπιτιού, εκεί στην περιοχή της πλατείας Δικαστηρίων.
Το ημερολόγιο μου αυτό δεν παρουσιάζει κανένα λογοτεχνικό ενδιαφέρον. Αντίθετα βρίθει από κοινότοπες εκφράσεις, ασυνταξίες κωμικές, και γενικά, κυριαρχείται από μια γλώσσα φοβερή, ρητορική μιξοκαθαρεύουσα που φαίνεται ότι από τα συσσίτια των κατηχητικών, όπου κάθε τόσο μας βγάζαν λόγους και λογύδρια, την είχα ξεσηκώσει. Βέβαια σε ορισμένα σημεία, εγώ διακρίνω ότι κάμνω και ειρωνική χρήση αυτής της νέας για μένα τότε φρασεολογίας, και ακόμα συχνά αναφέρομαι σε συγκεκριμένες διατυπώσεις, αλλά αυτό φοβούμαι ότι δεν μπορεί
να γίνει πια αντιληπτό και άδικα θα χάσω τα λόγια μου.
Οι αναγνώστες του ημερολογίου γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι σημειώνω σχεδόν παντού τις ώρες κατά τρόπο περίεργο. Σημειώνω πρώτα την παλιά, την δικιά μας, ας πούμε ώρα, και μετά την κατοχική, εκείνη που μας είχαν επιβάλει οι Γερμανοί, μια ώρα μπροστά όπως τώρα. Πολλά γεγονότα, συναγερμούς ιδίως, έτρεχα και τα σημείωνα τη στιγμή που γίνονταν, ενώ ακόμα χτυπούσαν οι σειρήνες. Με είχε πιάσει αυτή η μανία.
Τέλος θαρρώ πως το μικρό αυτό ημερολόγιο αξίζει, κυρίως, για τα στοιχεία της καθημερινής ζωής που περιέχει και τα οποία είναι ακριβέστατα.
Αθήνα 8-4-78 Γιώργος Ιωάννου.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 1943. Ο καιρός είναι καλός. Έφαγα μπιζέλια νερόβραστα. Χθες το βράδυ ενώ η ωχρά σελήνη εφώτιζε τα πάντα και ήταν πραγματικώς μαγευτική η βραδιά αντήχησαν στις 9 αι τρομεραί σειρήναι. Εγώ δεν εσηκώθηκα ποσώς. Σχεδόν μαζί με τα σειρήνας ήρχισαν να πίπτουν βροχηδόν αντιαεροπορικά παντός διαμετρήματος ως και πολυβόλα διότι τα αεροπλάνα ήταν πολύ χαμηλά. Αλλά μετ' ολίγον έλαμψε ο τόπος και τρομεροί κρότοι σαν εκρήξεις βομβών ηκούοντο επί ένα τέταρτον. Εμείς και όλος ο κόσμος βέβαια ετρομοκρατήθημεν. Τα παράθυρα
έτριζον απειλητικώς, αι θύραι ήνοιγον μόναι των και ολόκληρο το οικοδόμημα εσείετο εκ θεμελίων. Εγώ όταν είδα τα παραπάνω εφοβήθην σφόδρα και ντύθηκα και κατέβηκα-άνευ υποδημάτων- στην κυρία Σοφία, αφου προηγουμένως ερώτησα και μου είπαν ότι δεν θα κατευούν. Τα αντιαεροπορικά και αι εκρήξεις εσυνεχίζοντο, δια τούτο και εκατέβηκαν πάντες εις την κυρίαν Σοφίαν. Μετ' ολίγον έπαυσαν οι κρότοι, ανεβήκαμε επάνω και κοιμηθήκαμε. Περί ώραν 11-12 ηκούσθησαν και πάλιν αι σειρήναι, τίποτε όμως περισσότερον. Την πρωϊαν έμαθα ότι
βομβάρδισαν την Νεάπολη, Συκιές, Βάρνα. Άπαντες συνοικισμοί. Περί τους πεντακοσίους ανέρχονται οι νεκροί.
Το απόγευμα επεσκέυθην την πληγείσαν περιοχήν της Βάρνας. Οι φονιάδες γκρέμισαν τις παράγκες και σκότωσαν τον κόσμο στα κρεβάτια τους. Σχεδόν τα θύματα τα είχαν μαζέψει. Εγώ είδα δύο νεκρούς σκεπασμένους με ένα σεντόνι. Τα ερείπια μαρτυρούν περί της αναισχύντου ατιμίας που διεπράχθη από τους "φίλους μας"
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 1943. Ο καιρός δεν είναι και τόσο καλός. Έφαγα κριθαράκι με λάδι-πολύ ωραίο. Το απόγευμα πήγα με τη γιαγιά μου στη συνεργατική και κατόπιν αρκετου αγώνος μπήκα μέσα και πήρα, 9 κιλά στάρι,14 κιλά φακή,5 κ. μπιζέλια, 300 γραμμ. Έλαιον, 8 κιλά σταφίδες μαύρες και 5 κιλά ξανθές, 15 κ. πατάτες και 11 κιλά κρομμύδια!

οχι στη μια λύση...

Παρασκευή πρωί και ακούω στο κρατικό ραδιόφωνο ένα καθηγητή (από τη φωνή ακούγονταν ηλικιωμένος, μάλλον ομότιμος) ψυχολογίας που δυστυχώς δεν άκουσα το όνομα του, μη έχοντας και καμιά ιδιαίτερη εκτίμηση στο ρόλο της ψυχολογίας έτσι όπως μας σερβίρεται, συνέχισα να μην ακούω προσεκτικά.Μέχρι που είπε. "στα παιδιά το εκπαιδευτικό μας σύστημα καλλιεργεί την φαντασία και την ευρηματικότητα μέχρι την ηλικία της τετάρτης δημοτικού,ίδιαίτερα στο νηπιαγωγίο μπορεί το παιδί να ακούσει πως το λουλούδι έχει συναισθήματα, λυπάτε κλαίει ή χαίρεται". Είναι αυτονόητο πως τα μικρά παιδιά προσφέρονται για τέτοιες προσεγγίσεις του κόσμου μας,μαθαίνουν να κατανοούν τα συναισθήματα τόσο των άλλων όσο και τα δικά τους και γενικά ξεκινούν την εκπαιδευτική τους ζωή χρησιποιώντας τη δημιουργικότητα τους και τη φαντασία τους. Και ξαφνικά από την τετάρτη του δημοτικού όλο το σύστημα της εκπαίδευσης προσανατολίζεται πρός την επιβολή της "μιάς και μόνης λύσης" "η σωστή απάντηση είναι αυτή" "έτσι πρέπει να το μάθετε", αν κάποιος μαθητής μέσα στο σχολείο τολμήσει να υπερασπιστεί την αλήθεια του, την άποψη του και την διαδικασία μιας σκέψης δημιουργικής, αν τολμήσει να αμφισβητήσει την "μιά άποψη" την "μιά λύση" τότε θα θεωρηθεί απροσάρμοστος και πως χαλά την "τάξη". Μ' αυτόν τον τρόπο οι νέοι σταδιακά ευνουχίζονται σαν προσωπικότητες,γίνονται ανθρωποι με ρηχή σκέψη, καθόλου φαντασία και ανύπαρκτες άμυνες, πρόσφορα όλα για την μελλοντική κατάθλιψη, την χρήση ουσιών,τα ατομικά αδιέξοδα και το αίσθημα του "ανικανοποίητου" ανθρώπου που το σέρνει για μιά ολόκληρη ζωή.
Χαρισμένη λοιπόν η φωτογραφία με τις πολλές όψεις και η μουσική του Χατζιδάκι στον κύριο Καθηγητή και ας μην τον ξέρω.
εδώ ακούτε και συγνώμη για την ταλαιπωρία.

Έκθεση

Ρίξτε καμιά ιδέα να ξορκίσουμε το κακό. Σήμερα θα ασχοληθώ με ένα πρόβλημα που αφορά μόνο εμένα και κανέναν άλλο. Μεσημέρι 3 με 5 στην παραλιακή της Θεσσαλονίκης η Δημοτική Αστυνομία βρήκε μόνο και απροστάτευτο το καημένο το αυτοκίνητο μου παρκαρισμένο στην άκρη του δρόμου να με περιμένει υπομονετικά, το σήμα απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση δεν στάθηκε ικανό να με τρομοκρατήσει,έχουμε και την παλληκαριά (ή την κουζουλάδα) μέσα μας εμείς οι Κρητικοί εδώ που τα λέμε! Το αποτέλεσμα ήταν μια πινακίδα λιγότερη (την άλλη θέλουν να την πάω μόνος μου, άκου απαίτηση?) και μια κλήση αξίας 40 ευρώ.Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση της υπόθεσης που θα έχει η αυριανή διαπραγμάτευση μαζί τους, από σας θα ήθελα τις 5 πρώτες σκέψεις που σας ήρθαν στο νου από αυτή την εκατό τοις εκατό αληθινή ιστορία μου.
Το βίντεο το βάζω για να μην είμαστε εκτός τόπου και χρόνου.
Μπόρείτε να το δείτε και σαν θέμα για έκθεση...

αβατοπέδιο

Στη φώτο λεπτομέρεια από τη διεκδικούμενη έκταση, τα παπάκια δεν πάνε στην ποταμιά, πάνε στο νομικό συμβούλιο του παρακράτους.
Είναι βαριά η καλογερική, ειδικά όταν συνοδεύεται από βαριά χαρτοφυλάκια, υψηλές γνωριμίες και μεγίστη δόση αμοραλισμού.

ένα ταπεινό δένδρο...

Στη φωτογραφία στη δεξιά πλευρά της κάνει την παρουσία της μια χαρουπιά, απομεινάρι σήμερα στο χωριό μου, άλλης εποχής και άλλης οικονομίας

Εδώ και λίγες ώρες η βροχή ξεπλένει τα χρώματα, τις μυρωδιές και τις εικόνες του καλοκαιριού, όλα στο διαλύονται στο νερό, τα τζιτζίκια, οι γρύλοι, τα τριζόνια, ο ιδρώτας που κολλά απάνω σου, οι πανσέληνοι που φώτισαν τις νύχτες, ακόμα και τα συνήθη χρωματιστά σύνολα από σωσίβια, σαγιωνάρες και καρπούζια έξω από τα καταστήματα θερινών αναγκών. Αυτά εδώ στη Μακεδονία, γιατί στην Κρήτη τέτοιες μέρες είχαμε τον καιρό των χαρουπιών, πανέμορφο δένδρο η χαρουπιά βρίσκονταν εκεί που τίποτα άλλο δεν φύτρωνε, ο καρπός άφθονος και φτηνός προορίζονταν για τα ζώα (την περίοδο της κατοχής έσωσε πολλά παιδιά από την πείνα), σε αντίθεση με το λάδι ή τη σταφίδα που φυλάγονταν καλά σε ασφαλείς αποθήκες τα χαρούπια τα καημένα έκαναν σωρούς τεράστιους μέσα στα τσουβάλια τους σε αυλές και δρόμους προς μεγάλη χαρά των μικρότερων που σκαρφαλώναμε πάνω τους με άνεση αναρριχητών, όλα αυτά μέχρι να έρθει ο έμπορος με το τεράστιο φορτηγό του να τα εξαφανίσει. Σήμερα οι χαρουπιές είναι μόνο στα ψαγμένα φυτώρια και προορίζονται για βεράντες και αυλές.

Κερωνιά, Κεραθιά, Χαρουπιά
Δένδρο που όπως αποδεικνύει η μακρά πορεία του ανά τους αιώνες έρχεται στην επικαιρότητα μόνο σε περιόδους πολέμων, λιμών και σιτοδειών που η τροφή είναι λιψή και δυσεύρετη. Πολύ θρεπτικό φυτό που είχε εισαχθεί στην Ελλάδα στην αρχαιότητα - ίσως όμως να ήταν και ιθαγενές στην Κρήτη και στη Ρόδο. Το επιστημονικό του όνομα (Ceratoni Asiliqua) προέρχεται από το "κέρατον", που υποδηλώνει και τη μορφή που έχει ο καρπός. "Ξυλοκέρατο" ή "Τσεράτσι" ονομάζουν τον καρπό στη Μάνη.
Το δένδρο ήταν πολύ γνωστό στη Συρία και στην Ιουδαία την εποχή του Χριστού, (αναφορά στην παραβολή του Ασώτου).
Οι ξεραμένοι σπόροι χρησίμευαν στην Αφρική σαν βαρίδια για το ζύγισμα των μπαχαρικών και στις Ινδίες για να ζυγίζουν το χρυσάφι και τα πετράδια. Από αυτό προέρχεται και η μονάδα βάρους "καράτι", που χρησιμοποιείται σήμερα για τα κοσμήματα. Το βάρος του σπόρου της χαρουπιάς κυμαίνεται ομοιόμορφα μεταξύ 189 και 205 χιλιοστών του γραμμαρίου και το σημερινό καράτι έχει επίσημα καθορισθεί στα 200 χιλιοστά του γραμμαρίου.
Ο Πλίνιος (μοναδικός συγγραφέας Φυσικής Ιστορίας στο Λατινικό κόσμο) περιγράφει τα γλυκά φασόλια της χαρουπιάς σαν τροφή για τα γουρούνια. Ο Θεόφραστος (γνώστης Βοτανικής) περιέγραψε την χαρουπιά με μεγάλη ακρίβεια, ίσως γιατί δεν τη γνώριζαν οι αναγνώστες του από δική τους αντίληψη. Με την προσοχή που τον διακρίνει, ο Θεόφραστος παρατήρησε σωστά πως οι καρποί της βγαίνουν από τον κορμό του δένδρου, κι αυτό γιατί τα λουλούδια φυτρώνουν πάντοτε στις μασχάλες των φύλλων ή απ' ευθείας από τα παλιά κλαδιά.
Τα χαρούπια κατάφεραν να θρέψουν όχι μόνο τον Ιωάννη το Βαπτιστή στην έρημο αλλά και χιλιάδες παιδιά κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Κι αυτό διότι στην άσχημη, σκουρόχρωμη και ζαρωμένη σάρκα τους περιέχουν τα δέκα σπουδαιότερα άλατα και ιχνοστοιχεία και περίπου 8/10 πρωτεΐνη, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο και βιταμίνες.
Βράζοντας τα χαρούπια παρασκευάζουμε από το μέλι που υπάρχει στο εσωτερικό του ένα απλό υδατώδες εκχύλισμα, το "χαρουπόμελο" το οποίο και χρησιμοποιούσαν ως κύρια γλυκαντική ουσία. Πολλοί την ίδια ακριβώς περίοδο τα φούρνιζαν, τα άλεθαν και ανακάτευαν τη σκόνη τους με το λιγοστό αλεύρι για την παρασκευή του απαραίτητου για την οικογένεια ψωμιού. Οι Τούρκοι παρασκεύαζαν το καλοκαίρι από το "μέλι" των χαρουπιών ένα δροσιστικό σερμπέτι που σέρβιραν με χιόνι ή κρύο και ονόμαζαν "χαρουπάδα" ή "χαρουπιά". Ο σπόρος της χαρουπιάς αντικατέστησε στο παρελθόν ακόμα και τον καφέ, καβουρντιζόμενος με αμύγδαλα και ρεβύθια. Εάν κάποιος κόψει στα δύο τον καρπό του ώριμου χαρουπιού θα διαπιστώσει ότι στάζει μέλι, το οποίο μάλιστα θυμίζει έντονα γεύση σοκολάτας. Το αφέψημα από κοπανισμένα χαρούπια είναι ιδανικό για τα παιδιά που πάσχουν από βροχίτιδα και κοκίτη. Βρασμένα επίσης μαζί με ξερά σύκα και σταφίδες χρησιμοποιούνται ως άριστο αντιβηχικό φάρμακο. Στην ιδιαίτερη πατρίδα μας στον Πύργο αρκετές χαρουπιές υπήρχαν στον Μπέρτσο ή Πέρτσο στην περιοχή όπου ο Λάκος. Η συγκομιδή τους γινόταν στο τέλος του καλοκαιριού, που είναι η εποχή ωρίμανσης.
Έκοβαν στη μέση τα "ξυλοκέρατα" και τα τοποθετούσαν σε κουτιά τα οποία είχαν ντύσει με λαδόκολλα. Τα κατανάλωναν κατά τη διάρκεια του χειμώνα όταν είχαν πλέον ζαχαρώσει. Επίσης τα ξυλοκέρατα ήταν η βασική τροφή των γουρουνιών στη Μάνη.

Βιβλιογραφία:
- Εφημερίδα Καθημερινή 22-9-96 και
- Ελμουτ Μπάουμαν "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΛΩΡΙΔΑ" στο μύθο, στην τέχνη, στη λογοτεχνία.

Η οινοποίηση είναι τόσο σοβαρή δουλειά όσο και η ποίηση

Σήμερα θα πω λίγα περισσότερα απ'ότι συνήθως, ελπίζω χρήσιμα, ευχαριστώ την Γυριστρούλα που με την ανάρτηση της μου έδωσε την ιδέα.
Ο καλός οινοποιός είναι εκείνος που επεμβαίνει με επιτυχία και σταματά μια φυσική διαδικασία στο δρόμο από το σταφύλι μέχρι το ξύδι ή για να το πούμε πιο επιστημονικά σταματά τη διαδικασία αμέσως μετά την αλκοολική ζύμωση και δεν επιτρέπει να ακολουθήσει η οξική ζύμωση που θα μετατρέψει το αλκοόλ σε ξυδάκι για το θυμό, τα τσιμπήματα εντόμων κλπ. Η προστασία από τον αέρα και τη ζέστη (όχι πάνω από 20 βαθμούς θερμοκρασία) είναι 2 κύριες προϋποθέσεις για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Τα αντιοξειδωτικά συστατικά του κρασιού
οξειδώνονται πολύ εύκολα δίνοντας ένα μίγμα από ανεπιθύμητες κετόνες που καλύπτουν και ισοπεδώνουν τα αρώματα του κρασιού, γι' αυτό εκτός από την προστασία από τον αέρα χρησιμοποιούν παραδοσιακά, αλλά και σήμερα, τον θειώδη ανυδρίτη (το γνωστό μεταμπισουλφίτ) τόσο στη διαδικασία της έκθλιψης (του πατήματος) όσο και μετά, στη συντήρηση του κρασιού. Η σωστή θερμοκρασία αλκοολικής ζύμωσης για τη λευκή οινοποίηση είναι 18 με 21 βαθμούς για να μη φύγουν τα αρώματα που περιέχονται στο γλεύκος, για την ερυθρή 27 με 33 βαθμούς για να γίνει σωστή εκχύλιση των ανθοκυανών (χρώμα) και των ταννινών (αυτή η στυπτική ουσία που κάνει τη γλώσσα να τρίβεται στον ουρανίσκο μας). Τα αρώματα στο κόκκινο κρασί είναι δευτερογενή πιο πολύπλοκα και σχηματίζονται αργά, δεν είναι φρουτώδη και δεν θυμίζουν λουλούδια. Για να πετύχουμε χρώμα και τανίνες στο κόκκινο κρασί προσθέτουμε μέσα στο γλεύκος τα στέμφυλα για μερικές ημέρες καθ' όσον διαρκεί η αλκοολική ζύμωση ή για πολύ λιγότερο χρόνο όταν θέλουμε να παράγουμε ροζέ κρασί (στην ουσία πρόκειται για λευκή οινοποίηση), το
χρώμα και η τανίνες λοιπόν υπάρχουν στη φλούδα του σταφυλιού (όχι στον χυμό) . Η αλκοολική ζύμωση είναι μια εξώθερμη διαδικασία (παράγει θερμότητα) που εκλύει διοξείδιο του άνθρακα, αέριο άοσμο, βαρύτερο του αέρα και γι' αυτό θέλει προσοχή όταν προσεγγίζουμε το χώρο που γίνεται (συνήθως με αναπτήρα ή αναμμένο κερί που όταν σβήσει θα πει πως στο χώρο δεν υπάρχει οξυγόνο για μας). Αποφεύγουμε την επαφή του γλεύκους και του κρασιού με μεταλλικά δοχεία εκτός κι' αν είναι ανοξείδωτα, αποφεύγουμε τις μεταγγίσεις όταν ο καιρός είναι νοτιάς (χαμηλό βαρομετρικό στην ατμόσφαιρα- αιωρούμενα σωματίδια στο κρασί που άλλως θα κατακάθονταν στον πυθμένα του βαρελιού ή της δεξαμενής. Στη νότια Ελλάδα και στα νησιά τα κρασιά είναι πιο δυνατά (μεγαλύτερος αλκοολικός βαθμός) γιατί και τα σταφύλια λόγω κλίματος είναι πιο γλυκά (περισσότερα σάκχαρα για να μετατραπούν σε αλκοόλη) άλλωστε εδώ έχουμε και τα λιαστά κρασιά (βάζουν για λίγες μέρες τα σταφύλια στο ήλιο για να αυξήσουν τον βαθμό σε σάκχαρα) γενικά το πολύ αλκοόλ σε ένα κρασί το προστατεύει από την οξική ζύμωση και περαιτέρω περιπέτειες. Η διαδικασία πάτα-τράβα που χρησιμοποιούν σχεδόν αποκλειστικά στη Ν. Ελλάδα είναι στην ουσία λευκή οινοποίηση, το λίγο χρώμα που κάνει το κρασί κοκκινέλι το δίνει το τρίτο πάτημα που αρχίζουν πια οι φλούδες να προσφέρουν το κόκκινο χρώμα τους, αντίθετα στη Β Ελλάδα (πχ Γουμένισσα, Νάουσα ) για να γίνει το κρασί σκούρο και ταννικό η ζύμωση γίνεται μαζί με τα στέμφυλα (αλλά όχι τα κοτσάνια που δίνουν μια γεύση χορταρίλας) και τα οποία αμέσως απομακρύνονται όταν πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τα γλυκά και τα αφρώδη κρασιά είναι ειδικές περιπτώσεις οινοποίησης που δεν αφορούν το παρόν. Και κάτι ακόμα που λένε οι Γάλλοι ο πρώτος σε κουλτούρα κρασιού λαός στον κόσμο." Το καλό κρασί θέλει πολύ νερό" όχι βέβαια με την έννοια της νοθείας αλλά της καθαριότητας.
Και μερικά ακόμα γενικά, το κρασί είναι ένα αλκοολούχο ποτό με αλκοολικό βαθμό 10 έως 15 τοις εκατό, συνδεδεμένο άρρηκτα με την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής των λαών της μεσογείου, όπως και άλλες ουσίες ή συνήθειες (σοκολάτα, ίντερνετ, καπνός, ακόμα και χασίς σε κάποιους πολιτισμούς) έτσι και το αλκοόλ έχει ψυχοτρόπες ιδιότητες που θα πει στην πορεία του χρόνου έχει βοηθήσει τον άνθρωπο να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής, ήταν πάντα στενά δεμένο με θρησκευτικές δοξασίες και με την έννοια της κοινωνικότητας και της διάθεσης του ανθρώπου για παρέα και μοίρασμα.
Και κάτι ακόμα, όσοι από μας έχουμε μνήμες από τρύγους και πατήματα από γονείς, θείους, χωριά κλπ , αναγνωρίζουμε και εξηγούμε με τη βοήθεια της χημείας την βαθιά γνώση και σοφία που εμπεριείχαν οι ανεξήγητες, σχεδόν τελετουργικές κινήσεις των μεγάλων όταν εμείς ήμασταν μικροί και την υπερηφάνεια τους όταν το αποτέλεσμα ήταν αντάξιο των προσδοκιών τους.
Στην υγειά σας λοιπόν.

΄περίπατος...

Η μονοπρόσωπη φωτογράφιση είναι παντα γοητευτική, έχει μια ησυχία και μιά χαμηλόφωνη συνομιλία με τον τόπο,συναισθήματα που διακρίνονται με προσπάθεια, μια τέτοια βόλτα κάνουμε σήμερα...

συνομιλία με τα μάρμαρα...

μεσημεριανή ανάπαυλα...

ομορφιά...

για το καλύτερο πλάνο...

ρέμβη...

μόνη και ασφαλής...

το παγκάκι, ενας καλός φίλος...

βρεγμένος και τρομαγμένος...

Κοιτάζοντας μακριά μέχρι την πατρίδα...

χαμηλοβλέποντας...

απλωμένο χέρι...

Το παιχνίδι...

Γεννέθλια

Θα το ξανάβρω στους μπαξέδες με λάγνο μάτι να κοιτά και να με ψήνει όλο θράσος πως είναι λέει αριστερά.

Κοιμήσου τώρα γιατί στις 11 ανοίγουν τα σχολεία

Νανούρισμα αν και δε φαίνεται να το χρειάζεται