Στα χρόνια της μαναβικής, του ποδαρόδρομου με το άλογο για να πουληθεί η παραγωγή,τότε που η Γη ήταν αληθινή μάνα πρίν γίνει οκόπεδα,μεζονέτες και ξενοδοχεία, εκτός από τη γευση και τα αρώματα είναι μνήμη και τα χρώματα...κι' ο δρόμος της επιστροφής πάνω στο αλογο δίχως πιά τα λαχανικά κα τα φρούτα, φαντάζουμε τι όμορφη που θα ήταν η θάλασσα τότε, άλλό που για σένα καμιά ποίηση και ομορφια δεν είχε, αυτά ήταν για τους στεριανούς που δεν την χρειάζονταν για να ζήσουν
