Τι είναι αυτό που τα ενώνει?

Πρώτο δώρο
Δεύτερο δώρο
Τρίτο δώρο
Τέταρτο δώρο
Πέμπτο δώρο
έκτο δώρο

Δεν είναι διαγωνισμός ούτε και έχει νικητή, είναι απλά μερικά δώρα αλλά που όμως κάτι τα δένει μεταξύ τους, δεν έχω ιδέα τι είναι που τα δένει...άς πάρει καθένας το δικό του.

Κανένας κατακερματισμός δεν τη χαλάει...

Η εκδρομή μας ξεκίνησε,είμαστε όλοι?

Επετειακό...

Σαν σήμερα, σαν αύριο...γενικά τις ήττες δεν τις λέμε, κι αν είναι να τις πούμε στραβά θα τις πούμε (φταίξαν οι κομμουνιστές και τέτοια...)

Παίζουμε?

Η προσευχή της παρθένου παιχνίδι Γκάτσου-Χατζιδάκι και να μην ξεχνάμε πως τα ωραιότερα και τα σοβαρότερα την θέλουν μια διάθεση παιχνιδιού.
Τη μουσική στην προηγούμενη ανάρτηση την διόρθωσα.

croissant cretois

Λέω να συνεχίσω να δίνω αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως θα έχω αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο από το να ξεκουνηθεί ο Μωάμεθ και να ανηφορίσει...ο ένας Μωάμεθ βλέπετε κάνει διατροφικές ασκήσεις θάρρους, ο άλλος πήρε άδεια και ξέχασε να γυρίσει, ο άλλος ποιός ξέρει πού αναζητά τις λέξεις του και ο άλλος έχει το πεδίο ελεύθερο να παραπληροφορεί και να τάζει φρουτάλιες από χέρια ηπειρώτικα ενώ με απίστευτο θράσος επιμένει πως του αρέσει το νοικοκυριό...και γω σαν βουνό από μακριά σας χαιρετώ και από κοντά θα σας έλεγα "ΜΟΥΧΛΕΣ"εδώ το κομμάτι ελπίζω σωστά

Κίνητρα...

Παλαιοχριστιανική η βασιλική με το ψηφιδωτό δάπεδο από την Αμφίπολη, λέω πάλι
ν'αρχίσω να δίνω κίνητρα μήπως και σας πείσω να πάρετε το δρόμο προς το βορρά, η μουσική τρυφερή και με
όνομα

Θέλω διακοπέεεεες, αρχίζω να βλέπω τους αλήτες σκύλους στα πεζοδρόμια που ξαπλώνουν με ζήλια...

Δυο αισθήσεις...

Ακούμε και ανασαίνουμε

Οπερα.

Όποιος τολμήσει ας πεί πως δεν τ' αρέσει, αλλά με τεκμηρίωση.
Πείτε μου και σεις τον συνειρμό καιρός να βάλω και γώ κανένα γρίφο...

Πρόταση

Να το κάνουμε σαμποτάζ?

Τελάλης

Τον
ακούσατε τον τελάλη μας? Τελικά όλα τ' άπιαστα στα παραμύθια γίνονται...

χτες...

Η Μακεδόνία έχει μικρή άνοιξη, ξεκινά αργά και τελειώνει νωρίς,μας αποζημιώνει όμως...η φώτο είναι χτεσινή, ελάτε για κεράσια...
το δώρο από τον Oίστρο πάντα ενδιαφέρων και γεναιόδωρος.

Περι ανθρωπίνων δικαιωμάτων...

«Εύχομαι να μην περάσει ποτέ κανείς την πόρτα του ψυχιατρείου». Ο Γιώργος Γιαννουλόπουλος, 51 χρόνων, βιώνει από το 1975 τις συνθήκες νοσηλείας στα ελληνικά ψυχιατρεία. «Είναι μύθος τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών», λέει. «Τα ψυχοφάρμακα σε κάνουν να κυκλοφορείς στους διαδρόμους σαν λοβοτομημένος».Μέλος, τώρα, ενός από τους αρκετούς συλλόγους «Χρηστών Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας», όπως λέγονται, προσπαθεί, μαζί με άλλους, να αλλάξουν οι συνθήκες νοσηλείας και να αποκτήσουν δικαιώματα οι ψυχικά ασθενείς.
Είναι ένας από τους ομιλητές - «Χρήστες Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας», που θα μιλήσουν το Σαββατοκύριακο 20-21/10, στο συνέδριο με θέμα «Κοινωνική και Ψυχική Υγεία», που διοργανώνει το Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Σκοπός του συνεδρίου είναι να ανοίξει ένας διάλογος γύρω από τα ζητήματα κοινωνικού αποκλεισμού και της εφαρμογής καινοτόμων πρακτικών στα ελληνικά ψυχιατρεία.
Μιλάει αργά, σαν να είναι κουρασμένος. Ακούγεται σαν 70χρονος κι ας είναι 51 ετών. «Οσοι χαρακτηρίζονται “ψυχικά ασθενείς” παύουν να έχουν δικαιώματα. Είτε νοσηλευτείς με εισαγγελική εντολή είτε όχι, αν σε διαγνώσουν για ψυχικά ασθενή, χάνεις το δικαίωμα ένστασης. Δεν έχεις γνώμη για το αν θέλεις να μείνεις μέσα στο ψυχιατρείο ή όχι, χωρίς μάλιστα να έχεις διαπράξει κάποιο αδίκημα».
Η διά της βίας καθήλωση είναι συνήθης πρακτική. «Σε δένουν στο κρεβάτι, θες δεν θες. Δεν έχουν προσωπικό, λένε. Ας πάρουν αυτούς που κάθονται στα γραφεία. Γιατί να με δέσουν; Ποιος πολίτης έχει το δικαίωμα να δέσει έναν άλλο πολίτη; Για το παιδί που έπεσε από το παράθυρο και σκοτώθηκε, τον περασμένο μήνα στο ψυχιατρείο της Θεσσαλονίκης; Κανείς δεν ασχολείται πώς και γιατί. Οι άρρωστοι είναι αντικείμενα. Η νομοθεσία είναι μόνο για τους έξω».
Στο άκουσμα της λέξης «αποασυλοποίηση», γελάει. «Εγινε βιαστικά, χωρίς πρόγραμμα. Εκαναν μικρά ψυχιατρεία. Αντί για νοσοκομεία, είναι ξενώνες ή οικοτροφεία. Η πρακτική είναι η ίδια. Και τι θα γίνει όταν τελειώσουν τα λεφτά; Θα τα βρουν από τα Ταμεία, λένε. Ποια Ταμεία; Τα χρεοκοπημένα; Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα πάθει μετά ένας απένταρος».
Αυτή την περίοδο εργάζεται στο «Καφενείο» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αθηνών. Μια δομή που δίνει απασχόληση στους πρώην νοσηλευόμενους. «Νοικιάζω και ζω μόνος μου. Αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα. Πού θα πάει αυτό; Μας έδιναν κι ένα “επίδομα επανένταξης”, 150 ευρώ το μήνα. Εδώ και δυο χρόνια μάς το ‘κοψαν κι αυτό».
Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/10/2007

Σήμερα δεν έχει μουσική, ούτε και φωτογραφία, δεν θα πρόσθεταν τίποτα ...
Ολόκληρη αυτή η εξαιρετική ομιλία του κυρίου Γιαννουλόπουλου είναι δημοσιευμένη στο περιοδικό Κοινωνία και ψυχική υγεία στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.socialexclusion.gr/UserFiles/File/6th%20volume.pdf στις σελίδες 84-85-86

Πάντα νέο και πάντα roc

Μέρα Μαγιού και roc που τα χει τα χρονάκια του,αλλά ακούγεται σαν να μη θέλει να μεγαλώσει.

Η μέσα μεριά...

Το σύμβολο της πόλης μας από τη μέσα του μεριά, η
μουσική κι αυτή από τη μέσα μας μεριά...

Αιγαίο ρίζα και παράδοση

Τον διάσημο ποδοσφαιριστή Ντέηβιντ Μπέκαμ τον γνωρίζουμε όλοι, τον άντρα της Βικτώρια ντε!!!! Εκείνο που δεν είναι πολύ γνωστό είναι πως κατάγεται από την Ελλάδα (εξ ου και Μπε-καμ, από το μπεεεε....των κοπαδιών,άρα από κτηνοτροφική περιοχή και από το καμ-here που φώνάζουν στα πρόβατα στην εν λόγω περιοχή), επίσης εκτός από το ταλέντο του στο ποδόσφαιρο και την επιτυχία του στο "ασθενές φύλο", σήμερα θα μάθετε και την μεγάλη του αδυναμία στο παραδοσιακό ελληνικό έδεσμα.
Στον κοκορετσοφάγο πατριώτη μας λοιπόν να ευχηθούμε πολλά-πολλά γκολ!!!

Για τα δύσκολα...να κρατήσουμε και να κρατηθούμε

Το λέμε χαμηλόφωνα και θαυμάζουμε. Και ξαναλέμε τίποτα δεν είναι δίχως λύση όπως και καμιά έτοιμη λύση δεν μας κάνει. Ε Αντώνη?

Τι θα μου ζητήσουν ακόμα?

χειροποίητη η μουσική όπως και η σημείωση, τελικά υποχωρώ εύκολα και πρέπεινα το κοιτάξω...

Η ιστορία δεν αποστειρώνεται

Αυτές τις μέρες στο συνέδριο του επίτιμου ξαναγράφτηκε η ιστορία,δεν έφεραν δηλαδή οι εξελίξεις η μια την άλλη ( π.χ. οι Αμερικάνοι την αποστασία και αυτή με τη σειρά της την χούντα όπως λάθος νομίζαμε) αλλά η χούντα έγινε από μόνη της, ο πρωθυπουργός έκανε τον ανένδοτο, ο Μητσοτάκης ήταν ο μόνος έντιμος πολιτικός που θέλησε να δώσει λύσει και οι αμερικάνοι δεν είχαν ιδέα...θα μας τρελάνουν τελικά? τι λέτε?

Νύχτες μαγικές και παιχνίδι με στίχους από τραγούδια

Νύχτες μαγικές ονειρεμένες λέει ένα παλιό τραγούδι,μια τέτοια νύχτα είχα την τύχη να ζήσω στον Αγιο Λαυρέντιο του Πηλίου πέρσυ τον Αυγουστο. Συνεργασία Ψαραντώνη με Αγγελάκα, η ζωντανή απόδειξη πως η μουσική δεν έχει όρια-σύνορα-στυλ έχει μόνο κέφι και μεράκι. Με κάτι τέτοια πείθεσαι γιατί δεν τη τρομάζουν οι φουρτούνες τη δική μας ράτσα Μια φωτογραφία ίσως δε φτάνει να σας μεταφέρει εκεί, ένα μικρό βίντεο που μας θυμίζει πως τίποτα δεν πάει χαμένο ΄μπορεί να τα καταφέρει, αν όμως περιμένετε 20 λεπτά να κατέβει το περί ου ο λόγος τότε η roc πλευρά σας δεν θα χει παράπονο! Ήταν θυμάμαι η νύχτα που η χώρα καιγόταν, και μείς εκεί μέσα στο ξέφωτο του δάσους, να άκουμε τη μουσική και να βλέπουμε τις δρυάδες και τους κένταυρους γύρω μας. Το φεγγαρι αυγουστιάτικο στέγαζε όλο αυτό το σκηνικό που τώρα πια είναι και δικό σας. Αν και δεν έχω πάει στο σχολείο ούτε και ξέρω γράμματα πολλά ελπίζω να τα κατάφερα λιγάκι στο παιχνίδι που με κάλεσε η Ανασαιμιά.

Επίδαυρος

1959 Επίδαυρος, Θέατρο Τέχνης, Κάρολος Κουν, Μανος Χατζιδάκις,Αριστοφάνης πριν γίνει του συρμού,μια ευτυχής στιγμή για το ελληνικό θέατρο. Το τι ακολούθησε είναι γνωστό! Βλέπουμε το χώρο, ακούμε τη μουσική και φανταζόμαστε το Χορό.

χαλί...

έχουμε καιρό να τον ακούσουμε
Ωραίο το υδάτινο χαλί αν ήταν και ιπτάμενο!!!

Στον Θερσίτη...

Δεν έχω σκοπό να κάνω διαφήμιση σε τηλεοπτικό κανάλι,όλα τα γουρούνια την ίδια μουρη έχουν λέει μια παροιμία. Δείτε όμως στον Αντένα την εκπομπή "ράδιο αρβύλα" κάθε μέρα στις 17.45 με 18.30. η γνωστή παρέα των "αμάν" από τη Θεσσαλονίκη σχολιάζει και διακωμωδεί την καθημερινότητα όπως πραγματικά της αξίζει. Δείτε γιατί δεν νομίζω πως θα μακροημερεύσει. Νομίζω πως είναι καλύτερη από του Λαζόπουλου.

Πόσες γάτες βλέπετε?

Οι γάτες των νησιών, μου ήταν πάντα ιδιαίτερα συμπαθείς, ίσως γιατί η θάλασσα που περιβάλλει τα νησιά είναι ένα μέσο υδάτινο και άρα καθόλου φιλικό στις ίδιες, είναι δηλαδή κατα ένα τρόπο εγκλωβισμένες άλλο αν δεν το γνωρίζουν οι ίδιες, παράλληλα ο τρόπος που λιάζονται και τεμπελιάζουν στον αδυσώπητο ήλιο του Αιγαίου ή ξεπροβάλουν από τα ασβεστωμένα στενά δίχως ποτέ να αναρωτιούνται κατά που να πάνε! τις κάνει ακόμα συμπαθέστερες σε βαθμό που δύσκολα δεν υποκύπτω στον πειρασμό να τις φωτογραφίσω χωρίς να ενδιαφέρομαι αν θα βγεί πετυχημένη ή όχι η φωτογραφία.

?????

Αναγνωστάκης και εικόνα τι λέτε ταιριάζουν?

Η πρώτηανατολή στο Κόρθι,να τη μοιραστούμε?

Που θα πάει θα σας συγκινήσω...

Παπαδιαμάντης σήμερα μήπως και κερδίσω την συμπάθεια της παρέας...αφού όλα τα άλλα δεν πείθουν για την αλήθεια μου, βάζω τα μεγάλα μέσα και θα τα συνεχίσω, μέχρι να ομολογήσει ο ένοχος...Θερσίτη ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη.
λόγος και εικόνα

Η αλήθεια των κόκκινων αβγών...

Στη Θεσσαλονίκη κατά τη διαδικασία του βαψίματος

Να αποκαταστήσουμε την αλήθεια, Είπαμε να βάψουμε πασχαλινά αβγά και να τα κρατούμε στο νησί. Όπως βλέπετε στη φωτογραφία τα αβγά ήταν κόκκινα μέχρι προστυχιάς αλλά αλίμονο έπεσαν θύματα σεμνοτυφίας! Εκεί μετά από τις πρώτες τυπικότητες η οικοδέσποινα τα στόλισε και δήλωσε πως μας ευχαριστεί γιατί με το βάψιμο των αβγών έχει πάντα μια δυσκολία. Ευτυχώς είχα την πρόνοια να τα φωτογραφίσω και έτσι έχω τις αποδείξεις όσων γράφω. Την επόμενη μέρα το πρωί που ξαναπεράσαμε μια μυρωδιά χλωρίνης κυριαρχούσε στο χώρο, τα αβγά είχαν χλομιάσει και βρίσκονταν στην ίδια θέση αμήχανα. Παράλληλα μια κατάπτυστη ανάρτηση στο blog της οικοδέσποινας έλεγε διάφορες ανακρίβειες. Όπως καταλαβαίνετε δε θα μπορούσα να αφήσω μια ολόκληρη πόλη να διασύρεται, γι αυτό καταθέτω κάποιες από τις αποδείξεις που έχω, αν και είναι σαφές ποιος είναι ο πλέον αξιόπιστος.


Τα αβγά αφού πέρασαν θάλασσα βρίσκονται στο σκεύος της οικοδέσποινας.


Το δώρο γιά όσους από σας αγαπούν την αλήθεια