Ήταν πριν 25 χρόνια περίπου, σε κάτι διακοπές Χριστουγέννων που μάζευα (για την ακρίβεια "τίναζα") ελιές με τους δικους μου στο χωριό, δίπλα ένα τραντζίστορ να παίζει δέυτερο πρόγραμμα για να επιταχύνει,θαρείς, την ώρα του σχολάσματος,και ξαφνικά άκουσα τον Αργύρη Μπακιρζή που μόλις είχε βγάλει τον πρώτο δίσκο των Χειμερινων Κολυμβητών,στην αρχή με ξένισε αυτή η φωνή που είναι σαν να βγαίνει από μπουρί θερμάστρας, όμως κάτι το φρέσκο και το γοητευτικά "ερασιτεχνικό" που έβγαζε αυτή η δουλειά με γοήτευσε,αργότερα τον είδα πολλές φορές,είναι δικός μας άνθρωπος, εδώ της περιοχής,και εξακολουθεί να με γοητεύει, σήμερα που πήρα στα χέρια τον τελευταίο του δίσκο (cd τώρα πιά) βλέπω ακόμα αυτή τη φρεσκάδα, σας δωρίζω μικρή γεύση σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη
εδώ η γεύση
