Στον Ελληνικό νότο οι αμυγδαλιές όπως και οι αχλαδιές, οι συκιές και ένα σωρό ακόμα οπωροφόρα αποτελούσαν περιφερειακές καλλιέργειες,στα όρια των αμπελιών ή στα σύνορα με τα διπλανά χωράφια τις συναντούσε κανείς, σήμερα ούτε και κεί,έπαιζαν όμως σημαντικό ρόλο στην περιορισμένη οικογενειακή αγροτική οικονομία της εποχής. Εδώ στην ευρύχωρη Μακεδονική γη τα πράγματα ήταν και είναι αλλιώτικα. Και μην πεί κανένας ¨ουκ εν τω πολλώ το ευ" θα είναι άδικος...
εδώ για όσους θέλουν υπόκρουση
6 σχόλια:
Ωραίο θέαμα, giorgo, όμως πώς να κάνεις φιλία με τόσα δένδρα; Πώς να τα ξεχωρίσεις και να σε ξεχωρίσουν; Μεγάλωσα φίλη με μια μανταρινίτσα και μια πορτοκαλιά στην αυλή του σπιτιού μου και στο κτήμα μας είχα τη φωλιά μου πάνω σε μια χαμηλή συκιά, που ήταν και κούνια. Ακόμα με "γνωρίζουν" αυτά τα δέντρα...
Ναι η προσωπική σχέση είναι άλλο πράγμα, αλλά φαντάσου το θέαμα που δίνουν αυτές οι μεγάλες καλλιέργειες...όταν ανθίζουν,γιορτή και μάλιστα μεγάλη.
Σε δάσος ανθισμένο πορεύεσαι....
Εμ βέβαια. Ο Έλληνας και γενικότερα ο εργάτης της γης είναι σοφός: Πρώτα φροντίζει να φτιάχνει κεφάλι με τον οίνον τον ευλογημένο και έπειτα σκέφτεται τη βρώση. Προηγείται η πόσις ήτις κοινωνεί με τα θεία.
Αλλιώς ανάγνωση: Η ομορφιά πλαισιώνει την ανάγκη, η οποία προηγείται. Πώς αλλιώς άλλωστε;
Γυριστρούλα, στις εργατικές πολυκατοικίες του Ρέντη που μεγάλωσα υπήρχε μια ελιά πολυαίωνη σαν καράβι, με κούνια, τρεις ορόφους, θέση για ναύαρχο κτλ.
Πώς κατάφερες να δέσεις τόσο καλά το τραγούδι με τις ανθισμένες μυγδαλιές! (όσο κι αν το παλεύεις, η ποίηση σου βγαίνει, θες δε θες :))
Ευχαριστώ σας φίλοι μου για τα καλά τα λόγια,λειτουργικά, windows,να τρέχουν δίχως ζόρια,ιος διαδικτυακός να μην σας συναντήσει, ούτε στα laptop σας ποτέ να βρει και να καθήσει.
Δημοσίευση σχολίου