Φωτογράφισα,κάπως βιαστικά είναι η αλήθεια,μερικές υπέροχες φιγούρες του καραγκιόζη,θα τις μοιραστούμε εν καιρώ, το τι σημαίνουν για μας, την παράδοση μας,την κάθε ηλίθια εξουσία που τρώμε κατάμουτρα όλοι μας,τη συνείδηση μας ατομική και συλλογική, ε μεγάλα παιδιά είμαστε, μην τα λέμε, και η μουσική
κονιτόπουλος σήμερα
7 σχόλια:
Είδες τι καλά το λέει το τραγούδι; (κείνο που μας τρώει κείνο που μας σώζει)
Να περάσεις όμορφα
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑΑΑΑΑΑ Μέρη εύχομαι νικήτρια και τροπαιούχος στην μάχη με τον ιό.
Σώπα βρε.... Σιγά τους ιούς και τις θυγατέρες ...
Y.G. Αλλά βλέπεις πως έρχονται τα πράγματα; μια ορκισμένη εχθρά (θα με μαλώσει λες ο Θερσίτης;)των εξαρτήσεων να χαπακώνεται κανονικά
Μακάρι, Γιώργο, να μπορούμε να έχουμε το ένα χιλιοστό της σοφίας του λαϊκού μας ήρωα και το ένα εκατοστό της σοβαρότητάς του. Θα ζούσαμε σε μιαν άλλη Ελλάδα.
Όλος ο καημός της Ελλάδας σ' ένα ποστ, Γιώργο!!!
Και ο Κονιτόπουλος a capela, θαυμάσιος!!!
(να περάσεις όσο γίνεται καλύτερα :)
Εμένα δεν μου ανοίγει ο Κονιτόπουλος! Σνιφ, σνιφ! Δολιοφθορά της Α, είμαι σίγουρη!
Το κείνο που με τρώει κείνο που με σώζει είναι πιστεύω ο πιο εκφραστικός στίχος της σύγχρονης παράνοιας. Να τον λέμε κάθε μέρα να τον εμπεδώσουμε...
Δημοσίευση σχολίου