Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2008

Μια φωτογραφία


Πριν λίγα χρόνια σκαλίζοντας παλιά χαρτιά σε ξεχασμένα συρτάρια στο πατρικό σπίτι βρέθηκε αυτό το χειρόγραφο-βεβαίωση ηρωϊσμού του συνονόματου παππού που δεν τον πρόλαβα εν ζωή, ήταν και είναι ακόμα μιά μεγάλη φωτογραφία εποχής στον τοίχο καρδαρισμένη με ένα νέο άνθρωπο με τα όπλα του και τη φορεσιά του να μας κοιτάζει με την σιωπηλή του παρουσία από την πρέπουσα απόσταση, τι και πως βρέθηκε και πολέμησε όπου πολέμησε δεν το γνωρίζω στις λεπτομέρειες του,για μένα αυτή η κορνίζα με την μεγάλη φωτογραφία ήταν ο παππούς, η γιαγιά πάντα με τα μαύρα, τη θυμάμαι να θυμιατίζει τα Σάββατα μαζί με τα εικονίσματα και τη φωτογραφία, με κίνηση αδιόρατα ορατή ίσως και λίγο ενοχική για την πιθανή βλασφήμια να θυμιατίζει μαζί με τους αγίους και τον παππού. Αυτή η βεβαίωση λοιπόν, που την υπογράφει μια μορφή της Ελληνικής Αντίστασης και της κυβέρνησης του βουνού πολύ αργότερα (ο στρατηγός Μάντακας),μας έλυσε μερικές απορίες και μας βεβαίωσε, έμας τους κατά πολύ νεώτερους, πως ο παππούς πράγματι πολέμησε. Σας παρουσιάζω το κειμήλιο με υπερηφάνια, και σας δηλώνω πως δυσκολεύτηκα αρκετά να επιλέξω μουσικό κομμάτι γιατί πάντα προσπαθώ να διαβάσω πέρα από τις λέξεις και να δώ πίσω από τις φωτογραφίες. Δεν ξέρω αν το κατάφερα σήμερα.
το κομμάτι

11 σχόλια:

meril είπε...

Δεν μπορώ ούτε λέξη να πω...
Σ' ευχαριστώ

giorgos_st είπε...

Πες μας πως τα πήγατε με τους σεισμούς τουλάχιστον,και σκέψου μηπως πρέπει να μην ξαναπροκαλέσεις τις λιθοσφαιρικές πλάκες? ή εστω να τις καλοπιάσεις?

gyristroula2 είπε...

Απόψε μας συγκίνησες, κρητικάκι...

giorgos_st είπε...

Ετσι είναι, τη μια θα σας συγκινώ την άλλη θα με θυμώνετε και το ανάποδο επίσης, αλλά πάντα με έναν οικείο τρόπο σαν ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη που μας θυμίζει πως τίποτα δεν πάει χαμένο...

meril είπε...

Σιγά μη φοβηθούμε σεισμούς έτσι που μόνιμα αναδεύονται τα μέσα...

Θερσίτης είπε...

Ελπίζω, Γιώργο, η μητέρα να μην ήταν στην αντίπερα όχθη, όπως συνέβη με κάποιου κολλητού σου, του οποίου η μάνα ήταν Επονίτισσα με καταδίκη επί Μεταξά για συνδικαλιστική δράση και ο πατέρας κυνηγιόταν από την ΟΠΛΑ, για να τον καθαρίσουν σαν χαφιέ της δεξιάς και των Εγγλέζων.
Ευχαριστούμε και για τη ... Μύδεια. Ο Μποστ πάντα επίκαιρος και ιοβόλος.

gyristroula2 είπε...

Ε, λοιπόν, θερσίτη, δεν θα το πιστέψεις, αλλά και με μένα το ίδιο συνέβη! Πατέρας κομμουνιστής επονίτης, μάνα από δεξιά φιλοβασιλική οικογένεια. Ο απόλυτος ιστορικός συμβιβασμός! Μέχρι που μεγαλώσαμε εμείς και αγριέψαμε, την άφηνε να ψηφίζει ό,τι ήθελε και φυσικά ψήφιζε ΝΔ. Ο αδελφός μου με "δημοκρατική παρέμβαση" τύπου ΕΡΕ της είπε ότι μάλλον πρέπει να τηρήσει τις πατροπαράδοτες συνήθειες και να πάρει το ψηφοδέλτιο από τον άνδρα της!

Λορελάη είπε...

ναι, αυτές οι παλιές αγέρωχες φωτογραφίες, τρυφερές και προστατευτικές μαζί, κι αυτά τα παλιοκαιρινά χαρτιά, σαν να σ' αγγίζει η Ιστορία κατάσαρκα...
(όμως εγώ πάλι δεν μπορώ ν' ανοίξω το κομμάτι :(( και γενικά κάθε φορά δυσκολεύομαι πολύ. το παθαίνετε και οι υπόλοιποι;)

giorgos_st είπε...

Λορελάη πές μου τώρα που είναι link είναι εντάξει?

Λορελάη είπε...

ναι, Γιώργο, τώρα το άκουσα.
και η συγκίνηση βάθυνε...
το "κακό" είναι ότι το τραγούδι ταιριάζει και στις δικές μου τελευταίες αναρτήσεις... (κατάλαβες, ο παππούς σου κι εμείς... κι εμάς ούτε που θα μας καδράρουν... :)
νάσαι καλά φίλε. νάσαι καλά.

giorgos_st είπε...

Λορελάη εμάς μας βλέπω σε νομίσματα εσύ τα γράμματα και εγώ θα αρκεστώ στην κορώνα...τι να τα κάνουμε τα κάδρα?