Μια φωτογραφία

Πριν λίγα χρόνια σκαλίζοντας παλιά χαρτιά σε ξεχασμένα συρτάρια στο πατρικό σπίτι βρέθηκε αυτό το χειρόγραφο-βεβαίωση ηρωϊσμού του συνονόματου παππού που δεν τον πρόλαβα εν ζωή, ήταν και είναι ακόμα μιά μεγάλη φωτογραφία εποχής στον τοίχο καρδαρισμένη με ένα νέο άνθρωπο με τα όπλα του και τη φορεσιά του να μας κοιτάζει με την σιωπηλή του παρουσία από την πρέπουσα απόσταση, τι και πως βρέθηκε και πολέμησε όπου πολέμησε δεν το γνωρίζω στις λεπτομέρειες του,για μένα αυτή η κορνίζα με την μεγάλη φωτογραφία ήταν ο παππούς, η γιαγιά πάντα με τα μαύρα, τη θυμάμαι να θυμιατίζει τα Σάββατα μαζί με τα εικονίσματα και τη φωτογραφία, με κίνηση αδιόρατα ορατή ίσως και λίγο ενοχική για την πιθανή βλασφήμια να θυμιατίζει μαζί με τους αγίους και τον παππού. Αυτή η βεβαίωση λοιπόν, που την υπογράφει μια μορφή της Ελληνικής Αντίστασης και της κυβέρνησης του βουνού πολύ αργότερα (ο στρατηγός Μάντακας),μας έλυσε μερικές απορίες και μας βεβαίωσε, έμας τους κατά πολύ νεώτερους, πως ο παππούς πράγματι πολέμησε. Σας παρουσιάζω το κειμήλιο με υπερηφάνια, και σας δηλώνω πως δυσκολεύτηκα αρκετά να επιλέξω μουσικό κομμάτι γιατί πάντα προσπαθώ να διαβάσω πέρα από τις λέξεις και να δώ πίσω από τις φωτογραφίες. Δεν ξέρω αν το κατάφερα σήμερα.
το κομμάτι