Τι λέτε?

Αν δεν το είδατε το Σάββατο στην Ελευθεροτυπία ρίχτε μιά ματιά, αλλιώς ακούστε το κομμάτι,το ίδιο είναι.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/01/2008εδώ για να ακούσετε

Φύλλο Σαββάτου
26 - 01 - 2008


ΣΤΗΛΕΣ
ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΙΑΤΙΚΑ
ΕΠ - ΕΝΔΥΣΗ
ΤΕΤΡΑΔΙΟ
ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ
ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ




Σάββατο βράδυ - Κυριακή πρωί


Δύο κείμενα για τον Θέμο


Που a propos δεν τον έχω συναντήσει ποτέ, ούτε έχουμε μιλήσει ποτέ στο τηλέφωνο (Το ερωτηματολόγιο του Προυστ απαντήθηκε γραπτώς)


Τα δύο κείμενα που ακολουθούν δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό 01. Το 1994 και το 1995 αντίστοιχα. Τότε ο Θέμος έγραφε απλώς σαχλαμάρες με μεγάλη επιτυχία, και δεν είχε εμπλακεί στις εκδόσεις. Κάποιος μπορεί να τα δει ως λίβελους, είναι όμως και η μοναδική αληθινή υπεράσπιση που γράφτηκε ποτέ για τον Θέμο και έχει βάση -έστω ιατροφαρμακευτική. Διότι όλα όσα γράφουν υπέρ του οι φίλοι του αυτές τις μέρες, απλώς τον εκθέτουν περισσότερο. Το μόνο, μέσα μου, που μπορεί να τον υπερασπίσει είναι αυτό που είπα και πριν από 15 χρόνια: ότι αυτοί που τον βρίζουν και τον κυνηγάνε είναι συνήθως (εξαιρώ μόνο αυτήν την εφημερίδα και ελάχιστους άλλους!) τα ίδια σκατά με αυτόν -απλώς ξέρουν να φυλάγονται καλύτερα. Και το ίδιο ισχύει με όσους στα παράθυρα της τηλεόρασης σχολιάζουν την εμετική ιστορία των ημερών: οι περισσότεροι θα έπρεπε να το βουλώνουν διότι είναι βουτηγμένοι στον ίδιο κοπρόλακκο, ανήκουν στο ίδιο ελεεινό σύστημα, ζουν μαζί, συναλλάσσονται, κάνουν διακοπές στα ίδια κότερα, τα παίρνουν από τους ιδιους μεγιστάνες, πλουτίζουν αδίκως και ασελγούν με τον ίδιο τρόπο. Γι' αυτό έχει σημασία που λέω παραπάνω ότι ποτέ δεν αντάλλαξα λέξη με τον Αναστασιάδη. Οταν θες να έχεις τη γλύκα να είσαι τιμητής του άλλου, τουλάχιστον πρέπει να ζεις διαφορετικά από αυτόν. Να έχεις άλλον κόσμο και άλλους τρόπους και άλλο κωδικα τιμής. Και να μην έισαι «φίλος» του, on and off, ανάλογα με τα ντιλάκια που διαπράττεις. Και το ίδιο ισχύει για τον Λάκη Λαζόπουλο, που οι επιλεκτικές του επιθέσεις θυμίζουν όλο και περισσότερο τους τρόπους, την ατζέντα, την αισθητική και την (μαύρη) επιτυχία του «Πρώτου Θέματος».




--------------------------------------------------------------------------------

«Ολες οι προδοσίες μού βγήκαν σε καλό!»



-Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;

«Πολλά χρήματα, υγεία, νιάτα, ομορφιά, κότερα, βίλες, πολλές ωραίες γυναίκες, μηδέν υποχρεώσεις και φυσικά κι ένα καλό βιβλίο που να γράφει για το "αδιέξοδο" της ζωής εν γένει».

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

«Οτι δεν θα συμβούν τα προαναφερόμενα, στο τέλος θα μείνω με τις φαντασιώσεις και το βιβλίο φυσικά».

- Ποιο εν ζωή πρόσωπο εκτιμάτε περισσότερο;

«Τον Ζάρκο Πάσπαλιε από πλευράς διανοουμένων, όπως και οποιοδήποτε ανερχόμενο 16χρονο μοντέλο. Απίστευτη ομορφιά».

-Σε ποιο πράγμα προδώσατε τον εαυτό σας και μετανιώνετε περισσότερο γι' αυτό;

«Ολες οι προδοσίες έναντι του εαυτού μου και των πεποιθήσεών μου που έκανα με βόλεψαν αφάνταστα και μου βγήκαν σε καλό».

- Για ποια προδοσία του εαυτού τους οικτίρετε τους άλλους;

«Οπως αντιλαμβάνεστε για καμία απολύτως. Ο καθένας είναι ελεύθερος να γίνεται όσο πιο πολύ "νούμερο" μπορεί και τους συγχαίρω γι' αυτό».

- Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα;

«Δεν γαμιέται».

- Τι νοσταλγείτε περισσότερο;

«Προσπαθώ να μη νοσταλγώ, αλλά μου βγαίνει λιγάκι "μελό". Δεν μπορώ να διώξω από το μυαλό μου κάτι παλιές ξεθωριασμένες εικόνες του εαυτού μου πιο αδύνατου. Εκεί δακρύζω και τρώω».

-Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που κάνετε;

«Οτι εξακολουθώ να λέω τα ίδια ψέματα, με την ίδια πειθώ, και ότι βρίσκονται πολλοί έτοιμοι να τα αποδεχθούν. Με συγκινεί ιδιαίτερα αυτό».

-Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;

«Στη Μάνη, στα πιο ερημικά της μέρη. Είναι κάτι εκεί που με ξετρελαίνει».

-Ποια θεωρείτε την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;

«Τη φιλαλήθεια. Συνήθως δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα από τα ψέματα. Είναι πολύ ενοχλητικοί οι φιλαλήθεις και ψεύτες».

- Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας;

«Εγώ πιστεύω η ευφυΐα μου, και η ροπή προς την επιτυχία. Οι άλλοι λένε ότι είμαι απλώς εγωιστής. Κτηνωδώς εγωιστής».

-Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας;

«Την ικανότητά τους να με απεχθάνονται και συγχρόνως να με ανέχονται. Επίσης τις ωραίες τους γυναίκες, όταν έχουν».

-Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

«Χρωστάς τα πάντα στον εαυτό σου. Να του τα δώσεις όλα, και να τα απολαύσει όλα».

- Πότε κλάψατε τελευταία φορά;

«Οταν νιώθω ότι με προδίδουν και με εγκαταλείπουν, πριν προλάβω να τους το κάνω εγώ. Το θεωρώ ανάγωγο και απάνθρωπο».

- Ποιος είναι ο καλύτερος μύθος για τη διασημότητα;

«Να ξεχνιέται από το κοινό. Μόνον έτσι γίνεται πράγματι διάσημος κάποια στιγμή».

- Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας.

«Απειρο, αέναο, ανυπολόγιστο, άσχετο, αβάσιμο».

- Ποιοι είναι οι δύο καλύτεροί σας φίλοι;

«Αυτοί ξέρουν ποιοι και αν, και πόσοι είναι».

- Ποια μουσική θα θέλατε να παίζουν στην κηδεία σας;

«Καν καν, και να χορεύουν κορίτσια με ζαρτιέρες. Αντε κι αγόρια. Αλλά όλοι-όλες με το θεάρεστο αυτό ένδυμα. Και τίποτα άλλο, μπας και σηκωθώ απ' τον τάφο».

- Ποιο είναι το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο σας;

«Το μυαλό μου, το οποίο το εμπορεύομαι συστηματικά, και ελπίζω σε αρκετά καλή τιμή. Για όσο καιρό θα πουλάει».

-Τι θεωρείτε σαν τον έσχατο βαθμό δυστυχίας;

«Φτωχός, άρρωστος, άσχημος και στρέιτ. Τουλάχιστον ο γκέι κάπου θα το διασκεδάζει όσο μπορεί».

- Πού θα θέλατε να ζείτε;

«Στο Διάστημα. Να μπορώ να πάω σε όποιον πλανήτη ή σύμπαν θέλω, να δω τι υπάρχει. Και πόσο κοστίζει».

- Ποια είναι η αγαπημένη σας απασχόληση;

«Κάνω βόλτες και χαζεύω τη θάλασσα, και διάφορες γκόμενες. Η οφθαλμολαγνεία εν γένει».

- Σε ποιες περιπτώσεις λέτε ψέματα;

«Οποτε με συμφέρει και το επιτρέπουν οι συνθήκες. Αλλά κι όταν λέω αλήθεια, πάλι ψεύτικη είναι».

- Τι απεχθάνεστε περισσότερο στην εξωτερική εμφάνιση;

«Δεν θέλω να εκμεταλλευτώ το χώρο που με καλοσύνη μού διαθέτετε».

- Ποιες λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείτε υπερβολικά;

«Μαύρη Τρύπα, Νοκ Αουτ, Εγώ, Φέρε καμιά σοκολάτα».

- Γιατί μετανοείτε περισσότερο;

«Γιατί κάποτε έχασα χρόνια και χρήματα για να φθείρω τον εαυτό μου με βλακώδη πολιτικά, υπαρξιακά και διάφορα σχετικά "ερωτήματα"».

- Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;

«Στον ύπνο μου, σε στιγμές σεξουαλικών παρεκτροπών, μετά από γεύματα, με καινούργια αυτοκίνητα, σκάφη και γυναίκες».

- Ποιο ταλέντο θα θέλατε να έχετε;

«Να είμαι πιο αδίστακτος απ' ό,τι είμαι. Αυτή η τρυφερότητα και η ευαισθησία με πάνε πίσω».

- Ποια είναι η συνηθισμένη σεξουαλική σας φαντασίωση;

«Η προηγούμενη απ' αυτή που σήμερα με τρελαίνει. Κι είναι μακριά η σειρά. Πάντα έχει να κάνει με επιβολή και υποταγή».

- Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

«Δεν θυμάμαι ποτέ το ποιος έγραψε αυτό που διάβασα. Αλλά και ούτε το τι ακριβώς διάβασα. Μικρός επηρεάστηκα πολύ απ' τον Καμί. Μου 'κανε ζημιά αυτός ο μαλάκας».

- Ποιος είναι ο αγαπημένος σας φανταστικός ήρωας;

«Ο εαυτός μου, κάτι μεταξύ Σούπερμαν, Ρίτσαρντ Γκιρ και Σβαρτσενέγκερ, με λίγο από Σάρον Στόουν και Ντάμπο το ελεφαντάκι».

- Ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωές σας;

«Θαυμάζω όσους κάνουν πολλά, πάρα πολλά χρήματα μόνοι τους, απ' το μηδέν, εκμεταλλευόμενοι τα πάντα (και ξεφεύγουν στο τέλος)».

- Ποια είναι τα αγαπημένα σας ονόματα;

«"Σίτιμπανκ", "Αμέρικαν Εξπρές", αλλά και η "Λόιντς Μπανκ". Ιδίως όταν μου τα δίνουν γραπτά και με υπογραφή. Κι ο Ολυμπιακός».

- Τι απεχθάνεστε περισσότερο;

«Τους διανοούμενους, τους συγγραφείς και τους ποιητές που παίρνουν πολύ στο σοβαρά τον εαυτό τους. Αντίθετα μ' αρέσουν οι συνάδελφοί τους που κάνουν πλάκα και στον "δημιουργό" εαυτό τους».

- Ποια είναι η παρούσα διανοητική σας κατάσταση;

«Πιθανολογώ, όσο μπορώ να αντιληφθώ, ότι είναι μάλλον ανύπαρκτη, θέλω να πω ότι δεν νομίζω ότι σκέφτομαι. Υπάρχει ένα συμπαθητικό κενό, όπως άλλωστε διαβάζετε εδώ».

- Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον εαυτό σας τι θα ήταν αυτό;

«Τα πιο πολλά θα τ' άλλαζα, πέρα από την πρόσφατη και μεγαλύτερη κατάκτησή μου. Να μη με νοιάζει».

- Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στην οικογένειά σας τι θα ήταν αυτό;

«Να νομίζει για πάντα ότι είναι ευτυχισμένη».

- Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερή σας επιτυχία;

«Το ότι κατάφερα να ξεφύγω από διλήμματα που δεν έχουν σημασία, αλλά μπορούν να σε συνθλίψουν. Τώρα είμαι αλλού μπουμπού».

- Αν μπορούσατε να διαλέξετε πώς θα επιστρέψετε στη ζωή τι θα θέλατε να είστε;

«Ωστε έχω ήδη φύγει; Αλήθεια; Και δεν το αντελήφθην... Θεός. Μόνον θεός. Ούτε καν έστω ημίθεος».


--------------------------------------------------------------------------------

Με τον ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟ


Οι κυνικοί της μερέντας


Με τον ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟ


Η δημοσιογραφία του Θέμου είναι η πιο ολοκληρωμένη έκφραση της σύγχυσης των φλώρων. Ενα χαρμάνι από midlife crisis, μετακομματική μελαγχολία, nerd culture και κάποιο «κρυφό τραύμα». Η πόζα αυτή εκφράζεται με μια απενοχοποιημένη ωμότητα, γυμνασιακά ανέκδοτα, μονομερείς οικειότητες, ευφυολογικούς τραμπουκισμούς, ατμόσφαιρα στριπτιτζάδικου και καγχασμό προς ό,τι αδιακρίτως κινείται. Πάσχει από τέσσερις συγκεκριμένες πλάνες: ταυτίζει αφελώς την ειλικρίνεια με τη χαμουρολαγνεία, καταφάσκει ξεχειλωμένα προς τη ζωή, οδηγούμενη σε μια ηδονοθηρία του παχέος εντέρου, θεωρεί ότι το τέλος τω κομμάτων και των πίστεων επιτρέπει το ηθικό ξέκωλο των πάντων, και ταυτίζει τη μόδα με την ομορφιά.

Είναι όμως στα αλήθεια κυνικός;

Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γενννούν οι κότες. Η Ιστορία διδάσκει ότι οι όντως κυνικοί δεν λέγανε πολλά. Κι ακόμα δεν λένε. Χαμογελούν, ακολουθούν του τύπους, αποφεύγουν τη δημοσιότητα, τηρούν τα πατροπαράδοτα έθιμα και την κατάλληλη στιγμή σού τινάζουν τα μυαλά στον αέρα. Είναι αργοί, μεθοδικοί, μονίμως υποκριτικοί, υπόγειοι, αμείλικτοι, μανούλες στην εξόντωση. Μερικοί τιμώνται ως δημόσια πρόσωπα (κυριλέ ταγοί, υπεράνω υποψίας κ.λπ.) κι ας έχουν οδηγήσει ανθρώπους στην αυτοκτονία. Οι καθαρόαιμοι κυνικοί της νεοελληνικής ζωής δεν γράφουν ρατσιστικά ανέκδοτα σαν τον Αναστασιάδη. Φυσικά δεν κάνουν χυδαίες κρίσεις σαν τον Μυλωνά (Τα Παιδιά της Νύχτας). Φυσικά δεν παίρνουν συνέντευξη από τα παιδιά του Πολυτεχνείου σαν τον Μαστοράκη. Ξέρουν να αμύνονται, ξέρουν να ανέρχονται, ξέρουν να διαρκούν.

Ενώ οι Κυνικοί της Μερέντας (μπούληδες που την είδαν Φίλιπ Μάρλοου) καίγονται σαν πυροτεχνήματα, άγονται και φέρονται από τα πάθη τους, δεν ξέρουν να φυλάνε τα νώτα τους και φυσικά δεν αποκτούν ποτέ τη δημόσια εκτίμηση. Δεν το ξέρουν αλλά είναι losers εν τω σουξέ τους. Κι αυτό τούς κάνει κάπως συμπαθητικούς, για έναν πρόσθετο λόγο.

Πιστεύω ότι σε μια δύσκολη στιγμή (αν υποθέσουμε ότι κοβόταν το νερό για πέντε μέρες στην Αθήνα) οι Αναστασιάδηδες μπορεί να έδιναν νερό στον διπλανό τους, ενώ οι καλλιεργημένοι ανθρωπιστές της κατεστημένης δημοσιογραφίας πιθανόν θα προσπερνούσαν αδιάφοροι.