Δώρο στους εκπαιδευτικούς της παρέας,να μην ξεχνούν, πρώτα γελάμε με τους εαυτούς μας για να μπορούμε ύστερα να γελάμε και με τους άλλους...
|
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
λες να μας βλέπουν??????
έχουμε ρεύμα σου λέω...
Πελάααααατες μου
Πληροφορίες
Την ίδια πετριά έχουμε...
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
▼
2008
(227)
- ► Δεκεμβρίου (16)
- ► Σεπτεμβρίου (14)
- ► Φεβρουαρίου (27)
- ▼ Ιανουαρίου (32)
-
►
2007
(48)
- ► Δεκεμβρίου (46)
6 σχόλια:
Η υπόμνηση είναι καλοδεχούμενη, Γιώργο. Εξάλλου παράγουμε τόσο γέλιο εμείς ως κλάδος που θα μπορούσαμε να γελάμε για δέκα ζωές.
Να είσαι καλά για να μας βοηθάς κι εμάς, όταν είμαστε στα κάτω μας.
Όχι μόνο να γελάμε με τους εαυτούς μας, αλλά να επιτρέπουμε και στους άλλους να γελάνε με μας. Αυτό είναι το πιο δύσκολο, φίλε.
Καλόοοοοο!!! :))))
Ε, εντάξει. Δεν νομίζω ότι αφορά τους εκπαιδευτικούς της παρέας. Έχουν αποδείξει ότι δεν ανήκουν σ' αυτό το είδος.
Ουφ! Να μαι γω.... Πέστε πως σας έλειψα... Τι; δεν το πήρατε χαμπάρι; Αφιλότιμοι άνθρωποι και γω ήρθα αθμαίνοντας να σας δω....
Μμμμ καλά σας βλέπω..... Ε, να μη γελάμε (μα ο αυτοσαρκασμός είναι το φόρτε μας αγαπητέ)
Ωφείλω να σας πω πως δεν γελάω εύκολα ούτε πολύ, πιθανόν να συμβαίνει και σε σας, αλλά είναι φορές που το φαντασιώνομαι το γέλιο, ξέρετε εκείνο το ανέμελο, το λυτρωτικό γέλιο, αυτό που μερικές φορές μας κάνει να κρατάμε την κοιλιά μας, που σίγουρα έχει σφραγίσει βραδιές ή απομεσήμερα με αγαπημένες παρέες που έχουμε πεί πια όλα τα σοβαρα,τα πικρά και τα υποψιασμένα και τότε είναι που γελάμε από καρδιάς φίλοι μου ίσως γιατί είναι πιά από τα λίγα ουσιαστικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, σας εύχομαι πάντα να μπορείτε...
Giorgo, η ευχή σου για εμάς σου επιστρέφεται πολλαπλάσια και με ισόποση αγάπη. Μου άρεσαν αυτά που γράφεις στο τελευταίο σχόλιο. Αν και δεν μπορώ να πω ότι τα εφαρμόζω. Θα ήθελα αλλά δεν μπορώ μάλλον.
Δημοσίευση σχολίου