Και είπε ο βάτραχος "τι πας να κάνεις?" "εδώ την άλλη φορά τις ρώτησες με μαρμάρινο βάτραχο και τις είδες πόσο επιφυλακτικές και διστακτικές ήταν" "τώρα που είμαι και αληθινός! τι περιμένεις να πούν?" Αυτά είπε ο βάτραχος και ύστερα έπιασε το
τραγούδι Επανέρχομαι στο ερώτημα για να δω, γίνατε καλύτερες αυτούς τους 2 μήνες? ή τζάμπα οι αναρτήσεις, οι μουσικές και όλα τα υπόλοιπα?
ΥΓ. Θερσίτη θα είσαι μαζί μου στην επιτροπή αξιολόγησης εσύ πρόεδρος και εγώ μέλος.
15 σχόλια:
Γύρισε!
Κορίτσια, ο Γιώργος γύρισε!
Α, μα είχε διασαλευτεί το σύμπαν
"τα ύστερα του κόσμου!"
Δόξα να χει ο Γιαραμπής επανήλθες!
Γιατί ρε Μέρη που ήμουν ? δεν έχω λείψει ο άνθρωπος ούτε μια μέρα αλλά επί του θέματος πονηρή κρητικοπατρινιά πρέπει να πάρεις θέση.
Όχι, αλλού είσαι μα δεν είναι του παρόντος Και με λες και πονηρή! Να θυμώσω τώρα; Μπα!Ούτε που σε νοιάζει... Μιαν απάντηση θες....
Θα στη δώσω χωρίς να ξεγλιστρίσω ...
Αν ο βάτραχος μου είναι συμπαθής έχει καλώς... Αλλά αν τα μυαλά του είναι πάνω από την κεφαλή του και ζει με το παραμύθι της μεταμόρφωσης; Λυπάμαι δεν θα πάρω . Εμένα μου αρέσουν οι αληθινοί....βάτραχοι(κι όχι αυτοί που νομίζουν πως είναι κάτι άλλο)
Α, τι ωραία απάντηση! Μπορώ να ψηφίσω κι εγώ την ίδια; Πάνω οι βάτραχοι, κάτω οι πρίγκιπες!
Μια πρώτη απάντηση. Είστε σε καλό δρόμο αλλά ας περιμένουμε και την τρίτη καππαδοκισσα, να δούμε τι θα πεί κι ο Πρόεδρος...
Να σου πω... Το βάτραχο τον ρώτησε κανείς;
Τον ξέρω 15 χρόνια γνωρίζω τι ποθεί η ψυχή του.
Giorgo, το ξανακούω σήμερα μαζί με το σημερινό και με βοηθάει. Είμαι κι εγώ στα κάτω μου. Μόνο οι μουσικές και η ποίηση βοηθούν. Κατάντησε -καταντά διαρκώς περισσότερο- άξενο το περιβάλλον μας για μας. Κάπως χρειάζεται να επιβιώσουμε. Βλέπω τη ζωή στο σχολείο να ρέει χωρίς να μπορούμε να βοηθήσουμε όσο θα μπορούσαμε. Είμαστε λίγοι γαμώτο!
Βρε κακιά μανία, να θέλεις ντε και καλά να φιλάμε βατράχους!!!
Λοιπόν αφού θέλεις σταράτη απάντηση, να την έχεις. Κατ' αρχήν δεν πιστεύω πια στις μεταμορφώσεις. Αρκετό χρόνο και κόπο σπαταλήσαμε σ' αυτόν τον ωραίον πλην μάταιον αγώνα. Τώρα πια προτιμώ τους εξ αρχής πρίγκιπες (εσωτερικώς βεβαίως εννοώ, προς άρσιν παρεξηγήσεων. Καθ' όσον το εξωτερικώς σ' εμάς τις γυναίκες, εξαρτάται πολύ από το εσωτερικώς... Ε, τώρα αν μιλάμε για κουασιμόδο... το ξανασυζητάμε...)
Αλλά δεν καταλαβαίνω και το άλλο. Γιατί οι άντρες αντί να θέλετε να σας αγαπάμε ως... "βατράχους πολλά υποσχόμενους", δεν προσπαθείτε να γίνετε πρίγκιπες;;; Άλλωστε και το άσμα αν το καλοσκεφτείς, αυτό λέει. Είμαστε η μόνη σας ελπίδα, γιατί είμαστε κίνητρο για να γίνετε "πρίγκιπες". Αν σας δεχόμαστε ως "βατράχους", τότε για ποιο λόγο να προσπαθήσετε;
Αυτά με όλη μου την αγάπη στους πρίγκιπες της παρέας.
λορελάη! Τους κατατρόπωσες τους καημένους! Μα τι τους θες τους πρίγκιπες, είδες τι έπαθε η Χιονάτη; Από βάτραχο καμιά δεν έπαθε τίποτε στα παραμύθια από όσο θυμάμαι...
Δλδ. Γυριστρούλα κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε
Η Χιονάτη όπως την προσγείωσε η Λιλιπούπολη θες να πεις... Η κανονική Χιονάτη τίποτα δεν έπαθε. Έζησε ευτυχισμένη. Όσο για την άλλη που φίλησε τον βάτραχο, ε, ήταν πολύυυυυυυ τυχερή. Αν όμως μετά το μοιραίό φιλί ο άλλος της έκανε όλο γλύκα "κουάξ, κουάξ" (το πιθανότερο δηλαδή στην πραγματική ζωή) τι θα έκανε; Για έλα στη θέση της...
Γι' αυτό μιλάω για αληθινούς πρίγκιπες και όχι παραμυθένιους.
Όταν υπάρχουν αληθινές χιονάτες κι αληθινοί πρίγκιπες -και πιστεύω ότι δεν έχουν εκλείψει παντελώς τα είδη- τότε μην ανησυχείς, θα το φτιάξουν το παραμύθι τους. Και θάναι όλο δικό τους. :)
(άκου τους κατατρόπωσα. Μα στους παρόντες απένειμα ήδη τον τίτλο. Οι άλλοι... ας κάνουν το κουμάντο τους :)))
Βάτραχος:Λοιπόν τι συμπέρασμά έβγαλες?
Γιώργος:Δεν έβγαλα και πολλά, τι άκρη να βγάλεις μ'αυτές που έμπλεξα?
Βάτραχος:Εγώ κατάλαβα πως δεν έχω καμιά ελπίδα,καλυτερα να με άφηνες μέσα στο κουτί με τις φωτογραφίες μια ζωή βάτραχος, τώρα έγινα και ρόμπα,όλοι θα λένε πως παρακαλώ για ένα φιλί
Γιώργος:Κοίτα να δεις,άμα δεν πιστεύουν στα παραμύθια κακό του κεφαλιού τους,θελουν ν'αλλάξουν και τον κόσμο...εδώ ένα παραμύθι και αρνούνται να το πιστέψουν.
Βάτραχος:Τον πρόεδρο πάλι πως τον είδες?
Γιώργος:Σαν όλους τους προέδους, σκοτισμένο έχει και κείνος τα δικά του, πάντως να το ξέρεις όσο δεν παίρνουν κανένα ρίσκο και όσο αρνούνται να μπούν μέσα στο παραμύθι είμαστε χαμένοι, εσύ βάτραχος και εγώ στην ουτοπία μου.
Βάτραχος:Δηλαδή οι δυό μας και πάλι? μόνοι?
Γιώργος:Έλα μην ακούω υπερβολές αφού εμείς είμαστε το ΠΑΡΑΜΥΘΙ.
Δεν το πιστεύω! Γελώ η αναίσθητη αλλά αλήθεια από ευχαρίστηση.... Γιώργο, καμάρι μου, διαπιστώνω πως οι παροιμίες είναι σοφές (μ' όποιν δάκαλο θα κάτσεις....)
χαχαχα, ε, αμα είναι να πάθει υπαρξιακή κρίση το βατραχάκι μας, ας του δώσουμε ένα φιλάκι να κοιμηθεί ήσυχα... :)))
(με έναν όρο, ν' αφήνεις τα παραμύθια στην ησυχία τους -άκου η χιονάτη... κατίνα! τστστσ- και μετά λες γιατί δεν πιστεύουμε στα παραμύθια... :)))
Δημοσίευση σχολίου