Σάββατο 17 Απριλίου 2010

ΚΟΛΑΣΗ



Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης. Ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών.
Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική:
- "Οργανωμένη χώρα", λέει, "τόσα χρόνια στην Ελλάδα, τι κατάλαβα απο οργάνωση και υπηρεσίες; Mου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας...
πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση".
Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κόλασης. Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη, και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει. Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.
- "Να δω πώς είναι", του απαντά εκείνος.
- "Ούτε να το σκέφτεστε κύριε!", του απαντά ο υπάλληλος! "Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά!! Φρίκη! Φρίκη! Εγώ σας λέω να μη μείνετε"
Όπου φύγει-φύγει ο Ελληνας. Στη συνέχεια δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια. Έτσι απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση! Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη, όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ μάλιστα, δεν ανάβουν γιατί έχουν καεί τα λαμπάκια. Έτσι η επιγραφή γράφει ΟΑΣΗ.
- "Ελληνική ανοργανωσιά...", μουρμουρίζει.
Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους... Μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ. Χτυπάει... Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα στο χέρι, τύφλα στο μεθύσι, και τον ρωτά τι θέλει.
- "Ήρθα να δω πώς είναι", του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα.
Τραπέζια, πολύ κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια τσιφτετέλια, νταούλια... Γενικώς, μπάχαλο.
Τρελαίνεται ο τύπος:
- "Καλά ρε φίλε, τι γίνεται εδώ;"
- "Aσε φίλε, χάλια!", του λέει ο μεθυσμένος. "Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά.
- "Πλάκα μου κάνεις;;;", απαντάει ο πεθαμένος. "Εδώ πίνετε και γλεντάτε!"
- "Εεε, ξέρεις πώς είναι μωρέ εδώ στην Ελλάδα... Τη μία δεν έχουμε σκατά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια..."

8 σχόλια:

gyristroula2 είπε...

Το πρώτο...αντιστασιακό ανέκδοτο στην μετά ΔΝΤ εποχή είναι αυτό, Γιώργο; Χαχαχαχα! Καλημέρα!

Θερσίτης είπε...

Τι να πω; Κόλαση το ανέκδοτό σου. Απίθανο και αντιπροσωπευτικό. Είναι αυτό που λέει και η φράση: Δε θα πεθάνουμε ποτέ, κου... Μέρκελ.

meril είπε...

¨"κου... Μέρκελ"
Θερσίτη!!!

Θερσίτης είπε...

Τι έγινε, Frau Meril; Warum die Anfrage?

meril είπε...

Mήπως διέκρινα μία γλωσσική συμπεριφορά ασυνήθη; (τι λέω η αφιλότιμη....)

giorgos_st είπε...

Απαίσια Μέρη, άσε τον άνθρωπο, ΜΙΑ φορά τον είδες χαλαρό και άρχισες τα πειράγματα
Σύντροφε είπαμε, τη μια τα μαστίγια την άλλη τα σκατά, όλο αβαρίες είμαστε.
Γυριστρούλα μου το έστειλαν στις 2 τα ξημερώματα και ενώ όλη την ημέρα δεν έβρισκα μια ιδέα για ανάρτηση...μου ήρθε μάννα εξ ουρανού.

Θερσίτης είπε...

Ευχές, ευχές για υγεία και ευτυχία, αδελφέ μου. Να είσαι πάντα καλά και πάντα με την ίδια ευαισθησία.

giorgos_st είπε...

Ευχαριστώ Αντώνη τα φιλιά μου σε σένα και την Κατερίνα σου.