Παρασκευή αμέσως μετά τα βραδινά «δελτία ειδήσεων», ακολουθεί κατακλυσμός από διαφημίσεις για τα κυριακάτικα φύλλα των εφημερίδων. Πολιτιστική πλημμύρα, για κάθε γούστο, βιβλιοθήκη, DVD- θήκη, σύνθετο, καθιστικό, ηλικία και μοναξιά της εποχής. Τα μοναστήρια της Ελλάδας, ποίηση μελοποιημένη, η Αρβανιτάκη, ο Παπακωνσταντίνου, ο Νίκος Τσιφόρος, μία μεζονέτα και πολλά ακόμα προσφέρονται δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν από τους μεγαλοεκδότες και μεγαλοδημοσιογράφους που εκτός από εργολάβοι έγιναν και διαχειριστές της κουλτούρας μας. Το κομμάτι από τη διαφημιστική πίττα που μοιράζονται θα είναι μεγαλύτερο αν η κυκλοφοριακή επιβράβευση τους από όλους μας είναι η προσδοκώμενη, έτσι θα πάρουν πίσω στο πολλαπλάσιο τα ψίχουλα που πληρώνουν όταν πληρώνουν μια και τα περισσότερα καλλιτεχνικά έργα που προσφέρουν είναι τόσο παλιά που ούτε πνευματικά δικαιώματα δεν έχουν πια. Αυτή η μαζικοποιημένη ευκολία πιστεύω πως εξευτελίζει και τους δημιουργούς και τα έργα τους. Σημεία των καιρών? Ξεφτίλα του καπιταλισμού? Χυδαία εμπορευματοποίηση? Πόσο καλύτερα ήταν όταν με το «αίμα της καρδιάς μας» πηγαίναμε με το τελευταίο μας πεντακοσάρι στο δισκοπωλείο η το βιβλιοπωλείο για να το καταθέσουμε.
7 σχόλια:
Εμένα πάντως με παρηγορεί, Γιώργο, που κάποιοι αγοράζουν εφημερίδα, για να πάρουν πχ κι ένα cd με μελοποιημένη ποίηση. Εγώ δεν τα έχω συγκεντρωμένα αυτά τα τραγούδια και θα σπεύσω αύριο να πάρω τον Επενδυτή, πειράζει;
Αν γνωρίζεις τα κίνητρα τους δε θα το κάνεις με τη διάθεση που της αξίζει για τη μελοποιημένη ποίηση, δε συμφωνείς πως πρόκειται για εξευτελισμό? Είναι πολύ πιό έντιμο να την μοιράζει ο μανάβης στη λαϊκή μαζί με τα λαχανικά που πουλάει. Το χειρότερο είναι όταν βλέπω διάφορους μεγαλοπαράγοντες των κομμάτων να παρίστανται στις τελετές-αναγγελίες των "προσφορών".
Mη γκρινιάζεις Γιώργο
Όχι πως δεν έχεις δίκιο μα έστω κι έτσι πάντα κάποιος θα ωφεληθεί επί της ουσίας
Αρκεί να ξέρουμε τι μας γίνεται και να μη νομίζουμε πως τους πήρε ο πόνος (όπως περίπου και με την ώρα της γης)
Γιώργο, αν και καταλαβαίνω το σκεπτικό των κοριτσιών, τάσσομαι με τη θέση σου. Πράγματι η μαζική κουλτούρα που προωθείται με αυτούς και με πολλούς άλλους τρόπους είναι πολύ πιο ύπουλη υπόθεση απ' ότι με γυμνό μάτι φαίνεται και πολύ πιο εκικίνδυνη στις μακροπρόθεσμες συνέπειές της.
σας φιλώ :)
Καλησπερίζω και ευχαριστώ Αγγέλα μου. Και σείς οι άλλες του "ναι μεν αλλά" να είστε καλά και να γνωρίζετε πως τα πολύτιμα ή πωλούνται ή χαρίζονται.
Ή πωλούνται ή χαρίζονται. Ωραία διάζευξη. Συμφωνώ με τη σκέψη σου, επειδή βλέπω σε αυτήν τη νέα συνήθεια των τετράκιλων εφημερίδων ένα νέο είδος καταναλωτισμού, το προϊόν του οποίου δεν καταναλώνεται, αλλά μόνο αγοράζεται, για να αγοράζεται. Συχνά στο αυτοκίνητο βρίσκω προς ανακύκλωση (κάνω την ανακύκλωση της πολυκατοικίας μου)ολόκληρες κυριακάτικες εφημερίδες με το νάιλον ακόμη και με μία μικρή τρύπα από την οποία έχει αφαιρεθεί το σιντί.
Θερσίτη εγώ μίλησα για την έντιμη αγορά (όσο έντιμη μπορεί να είναι στα καπιταλιστικά πλαίσια) της τέχνης ή τη δωρεάν διάθεση της στον κόσμο από τους δημιουργούς της.Αυτό που κάνουν οι εκδότες δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο,αντίθετα πρόκειται για εκχυδαϊσμό της, αν ζούσε ο Μάνος Χατζιδάκις θα επέτρεπε κάτι τέτοιο?
Δημοσίευση σχολίου