Ο Φράνκο Μπαζάλια (1924-1980) ήταν καθηγητής Ψυχιατρικής. Ως φοιτητής συμμετείχε σε αντιφασιστικές οργανώσεις και φυλακίστηκε. Ως πανεπιστημιακός δάσκαλος μετά από δεκατρία χρόνια αποφάσισε να εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο και να διευθύνει το Ψυχιατρείο της Γκορίτσια, όπου ξεκίνησε έναν αγώνα κατάργησης των καταπιεστικών μηχανισμών διοίκησης αλλά και των θεραπευτικών πρακτικών. Άνοιξε τις πόρτες, έριξε τα κάγκελα, κατήργησε τα ηλεκτροσόκ και οργάνωσε το Ψυχιατρείο με αρχές «Θεραπευτικής Κοινότητας». Το 1971 ανέλαβε τη διεύθυνση του Ψυχιατρείου της Τεργέστης με 1.200 ασθενείς, το οποίο κατήργησε μετά από οκτώ χρόνια, δημιουργώντας στην κοινότητα ένα πλήρες δίκτυο υπηρεσιών. Έτσι συντέλεσε αποφασιστικά ώστε να ψηφιστεί ο νόμος «180» που θεσμοθετούσε την κατάργηση των ψυχιατρείων στην Ιταλία. Εκείνη την περίοδο έγραψε πολλά δοκίμια και προώθησε μια συλλογική έρευνα με τίτλο «Εγκλήματα εν καιρώ ειρήνης», στην οποία συμμετείχαν οι Ρόναλντ Λαινγκ, Μισέλ Φουκώ, Νόαμ Τσόμσκι, Ρόμπερτ Καστέλ και Ρ. Γκόφμαν. Φίλος και συνεργάτης του Ζαν-Πωλ Σαρτρ, αποτέλεσε το βασικό ιδεολογικό αλλά και πρακτικό σημείο αναφοράς του κινήματος του Μάη του '68. Ο ριζοσπαστισμός και η αιρετικότητά του απέναντι στην Ακαδημαϊκή Ψυχιατρική έγινε αιτία να συρρέουν από όλο τον κόσμο επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας για να ζήσουν το «Πείραμα της Τεργέστης», το οποίο τα τελευταία χρόνια είναι πλέον επίσημα ένα από τα πιλοτικά προγράμματα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση.
Άλλα έργα του: Η παρεκκλίνουσα πλειονότητα (1971), Εγκλήματα εν καιρώ ειρήνης (1975), Τι είναι η Ψυχιατρική; (1997), Η Άρνηση του Ψυχιατρικού Θεσμού, Πεθαίνοντας ταξικά (1969), Γραπτά - Τόμος Ι, ΙΙ (1981-1982).
5 σχόλια:
Μπράβο, Γιώργο, για την ανάδειξη του προβλήματος. Πρόκειται για μια ομάδα συνανθρώπων μας που τα ανθρώπινα δικαιώματά τους έχουν γίνει κουρέλι. Παγκοσμίως. Ναι, τα ψυχιατρεία είναι χώροι αποθήκευσης ανθρώπων. Πρέπει να καταργηθούν.
Αλλά ακούω τη φωνή του συμπατριώτη σου, του Μικρογιαννάκη, να λέει:
Για τους τρελούς θα νοιαζόμαστε τώρα;
Τώρα θερσίτη μου, μου θύμισες το άλλο
"οι κακοί στη φυλακή είναι"
Θα πω κι εγώ μπράβο στο Γιώργο για τα ενημερωτικά του στο χώρο της ψυχικής υγείας
και να πω πως είναι παρήγορο που υπάρχουν ή υπήρξαν τέτοιες σταθερά δυνατές φωνές που βοήθησαν και βοηθούν ν' ακουστούν αλήθειες
Να στε καλά παιδιά
Ενδιαφέρουσα περίπτωση. Φαντάζομαι δεν είναι απλώς ένας επαναστάτης της ψυχιατρικής, αλλά ένας αληθινός πολιτικός επαναστάτης. Γι' αυτό δεν προχωράνε πια αυτές οι μεταρρυθμίσεις, Γιώργο. Σκοντάφτουν σε άλλη πολιτική φιλοσοφία, θαρρώ...
Δεν τον ήξερα τον Μπαζάλια. Πολύ ενδιαφέροντα όλ' αυτά.
Έχει ίσως κάποια αξία να πούμε ότι στον καιρό του Μεσαίωνα οι "τρελοί" -οι διαφορετικοί θα προτιμούσα να πω- ζούσαν μαζί με τους υπόλοιπους "κανονικούς" ανθρώπους, ενταγμένοι στην κοινωνική ζωή. Το ίδιο συνέβαινε και μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, για να μην πω μέχρι σημερα, και στην ελληνική επαρχία. Ο αποκλεισμός -οι κάθε είδους αποκλεισμοί- είναι ίδιον του φοβικού πολιτισμού του σήμερα. Του πολιτισμού της μάζας, που δεν μπορεί να ανεχθεί, ούτε να αποδεχθεί, καμμιά διαφορετικότητα.
Ηταν πολύ σπουδαίος και η προσφορά του ακόμη εμπνέει παρ' όλο που θεωρείται αιρετικός της καταστημένης ψυχιατρικής η οποία υπηρετεί το σύστημα και αγνοεί τον άνθρωπο...
Δημοσίευση σχολίου