Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Συντροφιά...



Σαν τις πέτρες, καθένας με τα χρώματα, τη στιλπνότητα του, άλλοτε στεγνός κι 'άλλοτε βρεγμένος, πάντα δίπλα-δίπλα, τα ξερά τα φύκια θα τα πάρει ο άνεμος…

5 σχόλια:

gyristroula2 είπε...

Ποιητή μου εσύ και μάγε της φυλής, μεγάλη η χάρη σου...

Λορελάη είπε...

Γιώργο μου... πώς καταφέρνεις πάντα να με συγκινείς... λατρευτό το τραγούδι.. λατρευτή και η "συντροφιά"....

meril είπε...

Ε, και πως να μην καμαρώνω που είμαι μέλος της....

Θερσίτης είπε...

Αγαπημένος ο Κόλλιας, όπως τον έλεγε η παρέα το Νίκο Κ. Έλληνας και ναυτικός, δηλαδή κάτι συνώνυμο του σοφού. Θέλω τη Θεσσαλονίκη.

giorgos_st είπε...

Γυριστρούλα ποιητής με ορθογραφικά? με δουλευεις? για το μάγος τι να πω ? με τέτοια φυλή που έμπλεξα...
Λορελάη άσε τη συγκίνηση, γάτα με νύχια τεράστια είσαι, όσο και αν τα κρύβεις με επιμέλεια, σε έχω καταλάβει...λένε πως όταν έχεις ένα ζώο με τον καιρό αρχίζεις να του μοιάζεις.
Μέρη δε νομίζω πως πρέπει να μένεις απλό μέλος, θα έλεγα να αναλάβεις κεντρικότερο ρόλο...
Θερσίτη Έλληνας και ναυτικός=σοφός? τότε να μην αποκτήσουν ποτέ σκάφος οι Άδωνης, Καρατζαφέρης κλπ τόση σοφία πως θα την αντέξουμε?