Αυτές τις μέρες που τα λαμπιόνια σε δρόμους και μπαλκόνια προσπαθούν να επιβάλουν χρώματα γιορτής.
Αυτές τις μέρες που οι ευχές δίνουν και παίρνουν σε ευρηματικότητα.
Αυτές τις μέρες που ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συνέβη τον τελευταίο καιρό σε σχολειά, δρόμους και πλατείες.
Αυτές ακριβώς τις μέρες
Οι βόμβες στην Παλαιστίνη σκοτώνουν μαζί με τους ανθρώπους και την ελπίδα για ειρήνη όπως και τόσες άλλες φορές.
Οι ανέστιοι κρυώνουν όπως και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.
Οι τρελοί παίρνουν τα ίδια φάρμακα και νιώθουν το ίδιο παρατημένοι μέσα στην εναλλαγή της βάρδιας.
Οι εξαρτημένοι ρισκάρουν τα ίδια 15-20 χρόνια φυλακή για να βρουν τη δόση τους.
Οι ξεριζωμένοι προσπαθούν ν’ απλώσουν καινούργιες ρίζες σε χώματα εχθρικά.
Οι αρμόδιοι, υπεύθυνοι, εντεταλμένοι, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι θα κάνουν μια παύση από τα καθήκοντα τους, όπως και όλο τον υπόλοιπο καιρό.
Αυτές ακριβώς τις μέρες ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τους απελπισμένους, (όπως είπε κάποτε ο ποιητής) κάθε λογής απελπισίας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Δεν θα πάψουν να μας πονάνε όλα αυτά, φίλε μου, αλλά απόψε ας ξεχαστούμε λίγο εν μέσω φίλων κι αγαπημένων. Νοερά έστω...
Γιώργο μου
δεν έχω τίποτα να πω...
Ευχές για όλους και για όλα
(που ξέρω πως δεν φτάνουν...)
Καμιά μέρα δεν πρέπει να ξεχνάς τη φρίκη. Η φρίκη είναι δίπλα μας ακι τα Χριστούγεννα. Γι' αυτό άλλωστε μεγαλώνει ο αριθμός των θυμάτων τέτοιες μέρες. Ποτέ ας μην τους ξεχνάμε. Βραχονησίδα ευχές από καρδιάς.
Ευχές παιδιά
να μη μένουμε στα λόγια
όλο και περισσότεροι να νοιαζόμαστε επί της ουσίας
Δημοσίευση σχολίου