Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Μια αντιγραφή μόνο έκανα...μετά λύπης μου.



Πιστοποιητικά εθνικών φρονημάτων;


Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος είναι ένας ελευθερόφρων (που η πλειοψηφία αποκαλεί αιρετικό) ο οποιος επιβιώνει μέσα στην ασφυκτική επαρχιώτικη ατμόσφαιρα της χώρας μας, χάρη στο θάρρος και την αναμφισβήτητη ευφυΐα του. Ακόμα και όσοι διαφωνούν με τις απόψεις του θα έπρεπε να τιμούν το σθένος του να είναι ο εαυτός του. Είναι ακριβώς το αντίθετο του λαϊκιστή.
Γνωστές οι αιρετικές απόψεις του για πολλά θέματα. Ανάμεσα σε αυτά και τα αποκαλούμενα «εθνικά».
Ειδικά αυτές, για το «Μακεδονικό ζήτημα» και τις μειονότητες στην Ελλάδα, τις έχει εκφράσει στις εκπομπές του, στα άρθρα του, στο πρόσφατο βιβλίο του – ακόμα και στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το 2005, όταν χειροκροτήθηκε μιλώντας για τους αποκλεισμένους Έλληνες. (Ναι, ανάμεσά τους είχε αναφέρει και τους: «συμπολίτες μας Μακεδόνες»).
Τις ίδιες απόψεις εξέθεσε προχθές και σε ερώτηση μικρού τηλεοπτικού καναλιού. Διευκρινίζοντας ότι είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν το ΠΑΣΟΚ στο οποίο εργάζεται ως σύμβουλος επικοινωνίας.
Και ξαφνικά, την άλλη μέρα, απολύεται από τον Γιώργο Παπανδρέου. Η ανακοίνωση του κόμματος λέει: «Μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Γρηγόρη Βαλλιανάτου, με τις οποίες εξέφρασε προσωπικές πολιτικές του θέσεις για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, λόγοι δεοντολογίας επιβάλλουν τη διακοπή της επαγγελματικής σχέσης του με το ΠΑΣΟΚ».
Αδιανόητο! Απολύεται κάποιος επειδή «εξέφρασε προσωπικές θέσεις» που δεν άρεσαν στον εργοδότη. Ο οποίος (τι υποκρισία!) τις γνώριζε ήδη πολύ καλά.
Νέο εργασιακό ήθος. Ο συνεργάτης κρίνεται, όχι για την επαγγελματική του επάρκεια, αλλά για τις απόψεις του. Δεν μένει παρά να επανέλθουν τα πιστοποιητικά κοινωνικών (τώρα εθνικών) φρονημάτων.
Και να σκεφθεί κανείς ότι κάποτε είχα επαινέσει τον Γιώργο Παπανδρέου για το ανοιχτό του μυαλό και το ήθος του. Τώρα, λαϊκιστής. Τι κατάντια!

Υ. Γ. Και μη μου πείτε ότι το 90% των Ελλήνων διαφωνεί με τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο. Η δημοκρατία φαίνεται ακριβώς εκεί!


© Nίκος Δήμου Κείμενα - Φωτογραφίες: Νίκος Δήμου

4 σχόλια:

Θερσίτης είπε...

Και μετά δικής μας λύπης εισπράττουμε την πασοκική ευαισθησία στο εθνικό ζήτημα. Όσο οι πολιτικές δυνάμεις σκέφτονται με τη ματιά στα γκάλοπ, η ματιά της χώρας θα αλληθωρίζει και θα τυφλώνεται. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Διαφωνώ ωστόσο και με την επιλογή του Β. ως συμβούλου επικοινωνίας. Με ποια ιδιότητα άραγε επελέγη; Τι είχε προσφέρει με αυτήν την ιδιότητα; Ποιος ξέρει;

gyristroula2 είπε...

Ο δρόμος προς την εξουσία γιώργο που έχει πάρει ο συνονόματός σου, αναγκαστικά, θα θυσιάσει πολλές ιφιγένειες σαν τον Βαλιανάτο. Δεν το βρίσκω παράλογο. Σε τέτοιες θέσεις πρέπει λίγο να μαζεύονται οι προσωπικές απόψεις. Καλώς κακώς, έχουμε ως χώρα ένα μέτωπο ανοιχτό εκεί, ας μη βιαζόμαστε να εκφράσουμε τον πλουραλισμό μας πριν κλείσει.
Νομίζω όμως, θερσίτη, ότι στο Β άξιζε αυτή η θέση. Είναι ακριβώς γνωστός για το ότι έχει υπερασπίσει με τον αξιοπρεπέστερο και πειστικότερο τρόπο τα δικαιώματα μιας μεγάλης και πολύπαθης μειονότητας.

Λορελάη είπε...

Με βρίσκει απολύτως σύμφωνη η τοποθέτηση της Γυριστρούλας και στα δύο σκέλη της.
Άλλωστε ο ίδιος ο Β. δήλωσε ότι η φιλία του με τον Γ.Π. δεν θα διακοπεί εξ αυτού του λόγου.Αυτό σημαίνει ότι δυσαρεστείται μεν, κατανοεί δε. Μήπως γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως;..

giorgos_st είπε...

Μα νομίζω πως αυτό που λέει ο Δήμου αφορά τη συμπεριφορά ενός αυριανού πρωθυπουργού απέναντι σε "προσωπικές απόψεις", ούτε η επάρκεια του Β. στη θέση που τον προσέλαβε με αφορά (δεν τον πληρώνω εγώ για την ώρα) ούτε η κατανόηση του ίδιου του Β. που μου είναι εντελώς αδιάφορη. Βασιλικότεροι του βασιλέως, λοιπόν σε ζητήματα αρχών επιμένω.