|
|
Κάτι λέγαμε για το δικό μας περιθώριο, μην το κρίνουμε με τα σημερινά σταθμά της υποκρισίας και των light αισθημάτων.Το περιθώριο πάντα τρυφερό και σκληρό συγχρόνως, πάντα αυτοκαταστροφικό αλλά και πάντα αληθινό,σαν την ανατολή της φωτογραφίας.
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008
Στην άκρη του κόσμου...
Κάτι λέγαμε για το δικό μας περιθώριο, μην το κρίνουμε με τα σημερινά σταθμά της υποκρισίας και των light αισθημάτων.Το περιθώριο πάντα τρυφερό και σκληρό συγχρόνως, πάντα αυτοκαταστροφικό αλλά και πάντα αληθινό,σαν την ανατολή της φωτογραφίας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Καλησπέρα, φίλε, πού πήγαν όλοι; Με τον θερσίτη ήμασταν σε πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση και ελπίζω να κάνει σχετική ανάρτηση. Γιατί μιλάς όλο για το περιθώριο; Μας το φέρνεις με το μαλακό ότι πάμε προς τα εκεί ή ιδέα μου είναι;
Καλημέρα, εκείνη τη μέρα μόλις είχα περάσει 3 ώρες μαζί με ανθρώπους που βρίσκονται στην προσπάθεια απεξάρτησης από ναρκωτικά, ήμουν όπως καταλαβαίνεις επηρεασμένος από την κουβέντα μαζί τους. Όσο για το αν πάμε προς παραμερισμό, μα είμαστε ήδη!!!
Καλημέρα παιδιά
Μου λείπετε...
Σαν να βαρύναμε δηλ. ξαφνικά
Μόνο η Γυριστρούλα μου φαίνεται φτερουγίζει
Γίναμε λες Γιώργο περιθωριακοί μ' έναν τρόπο;
Γραφικοί να μη γίνουμε και τα λοιπά θα τα αντέξουμε....
Καλως την απ' τα νοτια και δυτικά, γραφικοί? να μια καλή ιδέα! γρήγορα στα τηλεπαιχνίδια,στα ρίαλιτι, στα παράθυρα. Κάποτε τους γραφικούς τους συναντούσαμε στους δρόμους, τώρα στα στούντιο...
Σκληρό, τρυφερό, αληθινό, αυτοκαταστροφικό -αναγκαστικά-, όπως το λες Γιώργο.
Όσο για μας... το "περιθώριο" έχει μεγάλη.. περίμετρο. Χωράει πολλές κατηγορίες...
φιλιά
Το περιθώριο στέκεται περί ημάς και μας θωρεί περιορίζοντάς μας. Το περιθώριο έχει γεννήσει άπειρους δημιουργούς απελευθερώνοντάς μας.
Δημοσίευση σχολίου