Το γεμάτο φεγγάρι του Ιούλη, καρφίτσα στα σκοτάδια νύχτας καλοκαιρινής που μας ταξιδεύει μαζί με τους ήχους της σε διαστάσεις ανθρώπινες, δίχως κτηματολόγια και άλλες τέτοιες ανοησίες. Ο πρωτόγονος προστάτευε τη σπηλία του με τη ρώμη χωρίς συμβόλαια και υποθηκοφυλακία, ας σκεφτούμε στις 16 του μήνα που θα έχει πάλι πανσέληνο πως το ίδιο ακριβώς φεγγάρι έβλεπε και κείνος τότε, σήμερα οι "πρωτόγονοι" πολεμούν και σκοτώνονται και δεν έχουν χρόνο να κοιτάξουν το φεγγάρι που είναι πάντα εκεί για τους δικούς του λόγους.
|
6 σχόλια:
φίλε, μόνο σιωπώ
μπροστά στο φεγγάρι, τον "Αύγουστο", και τους γρύλλους
"Φεγγάρι μάγια μου κανες
και περπατώ στα ξένα...."
Γιώργο.... Γιώργο...
Nα 'μαι κι εγώ! Μόνο για φεγγάρια και Αυγούστους μιλάτε; Έτσικαταφέρατε να με κάνετε αλαφροΐσκιωτη κι εμένα. Ούτε σε ένα πανηγύρι δεν πήγα φέτος. Αχ, αυτές οι κακές παρέες!
Α, εσείς... φεγγαροκρουστήκατε μου φαίνεται!!! :)))
Πού χαθήκατε καλοί μου;
(μη μ' ακούτε, να περνάτε καλά :)
Κι εγώ πού να το δω το Φεγγάρι με τα τόσα φώτα σ' αυτήν την πόλη...
(Στο ίντερνετ και στην τηλεόραση...)
:)
Ο ρομαντισμός ανήκει στο 19ο αιώνα. Ακόμη εκεί είσαι; Άσε που η ΕΚάτη είναι και η θεά του άλλου κόσμου. Ζητώ τον ορθολογισμό σου, αδελφέ.
Δημοσίευση σχολίου