Σήμερα του Κλείδωνα, τα πρώην γεννέθλια μου πριν τα ανατρέψουν τα ληξιαρχεία, ως τα 35 μου η ταυτότητα έγραφε πως είχα γεννηθεί τη μέρα του κλείδωνα, θυμάμε αμυδρά και τη γιορτή που γινόταν στο χωριό, φωτιές, μαντινάδες ερωτικές σε χαρτάκια μέσα σε ένα κανάτι,εμείς τα μικρά να παρακολουθούμε και να χαιρόμαστε τα παιχνίδια των μεγάλων χωρίς να τα καταλαβαίνουμε, σήμερα λέω να σας βάλω το χωριό μου. Λουτράκι της επαρχίας Κυδωνίας του νομού Χανίων
4 σχόλια:
Αυτό το τραγούδι πάντα με συγκινεί
Οι φωτιές τ' αϊ Γιάννη...
Τελευταία τις πήδησα με την κόρη μου αγκαλιά στη γειτονιά μου μα το όλο ήταν μόνο ένας σπασμός από κάτι που πέθαινε
Τον κλείδωνα τον θυμάμαι αχνά σαν όνειρο
Α μωρέ Γιώργο...
Στη Σύμη ήταν πολύ πιο ζωντανό αυτό το έθιμο. Έβγαζαν δικά τους δίστιχα, γλεντούσαν όλοι στην αυλή της εκκλησίας και οι κοπέλες περίμεναν πώς και πώς να μάθουν το αρχικό του ονόματος του αγαπημένου τους. Αχ, μωρέ Γιώργο, τι μου θύμισες! Στο νησί μου μόνο ως αναβίωση το έχω παρακολουθήσει.
Πότε δηλαδή είχες τα γενέθλιά σου και πότε τα έχεις;
Τα είχα 24/6 και τα έχω 03/6 αλλά σε κάθε περίπτωση ο χρόνος είναι σύμβαση φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου