Μύθοι θρύλοι και τα Θοδωρού που μου τα θύμισε η Μέρη στον ερωδιό της. Φωτογραφία της φετινής Ανοιξης και πάμε για καλό καλοκαίρι, με κάτι τέτοια έτυμα είναι να χαίρεσαι τη γλώσσα μας...όσο για το θέρος των αρχαίων το βρίσκω ακόμα πιο γοητευτικό, όπως και το "ακράτος ασβέστης" όπως έλεγε η Μάνα μου, που δεν ειχε πάει σχολείο, τον άσβεστο καθαρό ασβέστη όταν τον αγόραζε για ν'ασπρίσει τους τοίχους.
6 σχόλια:
"Άκρατος ασβέστης"!!!! Τι ωραίο! τι ωραίο!
καλό καλοκαίρι λοιπόν, φίλε...:)
Αχ, αυτή η Κρήτη όλο θεριά περιζωσμένη μέσα έξω, να τη φάνε πάνε.
Τώρα αν πω ότι εμάς κάτι Κρητικοί πειρατές μας έτρωγαν τα πρόβατα, τα κατσίκια και τα τυριά, όπως βρήκα στα παλιά κιτάπια, θα είμαι σκέτος προβοκάτορας;
Αχ, μωρέ Γιώργο...
Να είστε καλά, όπως δεν είμαι εγώ. Γι' αυτό και η απουσία. Ψυχολογικά και έγιναν και σωματικά.
Περαστικά ελπίζω.
Tα λόγια σου λίγα και πλούσια!
Στα λινκ συνεχίζω να μη τα καταφέρνω.
Καλό σου βράδυ!
Ανασαιμιά γιατί κι'ήταν ένας λουδοβίκος τέλειος...κρίμα σε μένα δουλεύουν κανονικά, για βγάλε καμιά ζώνη ασφαλείας- αγνότητας (αντιβάριους) και ξαναδοκίμασε.
Θερσίτη ξέρεις πως είμαι ο μόνος που δικαιούμε να σε μαλώσω κάνε κάτι πριν αρχίσω να ασκώ τα δικαιώματα μου.
Μέρη εσύ τα προκαλείς τα αχ...
Γυριστρούλα ποιά παλιά κιτάπια? δεν με είδες το Πάσχα? Αχ αυτά α τυριά και η αρμεξιά και το τυράκι μοναδικά...
Λορελάη "ακράτος" εκεί έβαζαν τον τόνο και όταν μαθητής πια άκουσα για τον "άκρατον οίνον" που δεν έπιναν οι αρχαίοι (το προτιμούσαν νερωμένο το κρασάκι τους) για να οργιάζουν στα συμπόσια, τότε κατάλαβα τι ειν' αυτό που λένε συνέχεια στη γλώσσα.
Δημοσίευση σχολίου