Αχ βρε Γιώργο... αχ βρε Γιώργο... κανείς μας δεν έχει... -παιχνίδια του τίποτα- ίσως αυτά τα τρυφερά άψυχα της φωτογραφίας...η μνήμη μόνο και η ελπίδα ... και η αγάπη, ναι και η αγάπη... (μην τα κάνεις αυτά...) την πιο γλυκιά μου καληνύχτα
Τώρα εγώ μόνιμα εκτός... Δεν ακούω και τη μουσική.... Διαβάζω και τα τρυφερά των άλλων... Τι έχασα βρε παιδιά; Ελεήστε και εμέ την πτωχή πλην τίμια κορασίδα.... Καλά μου είσαστε ναι; Παίζει η άνοιξη τα παιχνιδάκια της και μελαγχολήσαμε; Άντε μου που σας πήρε αποκάτω.... Γιώργο! Δεν πιστεύω εσένα;
8 σχόλια:
Αχ βρε Γιώργο... αχ βρε Γιώργο... κανείς μας δεν έχει... -παιχνίδια του τίποτα-
ίσως αυτά τα τρυφερά άψυχα της φωτογραφίας...η μνήμη μόνο και η ελπίδα ... και η αγάπη, ναι και η αγάπη...
(μην τα κάνεις αυτά...)
την πιο γλυκιά μου καληνύχτα
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ. ΕΙΜΑΣΤΕ.
Δεν έχουμε μόνο όταν πάψουμε να θυμόμαστε και ν'αγαπάμε...
Τώρα εγώ μόνιμα εκτός...
Δεν ακούω και τη μουσική....
Διαβάζω και τα τρυφερά των άλλων...
Τι έχασα βρε παιδιά;
Ελεήστε και εμέ την πτωχή πλην τίμια κορασίδα....
Καλά μου είσαστε ναι;
Παίζει η άνοιξη τα παιχνιδάκια της και μελαγχολήσαμε;
Άντε μου που σας πήρε αποκάτω....
Γιώργο! Δεν πιστεύω εσένα;
Εγώ πάντως έχω ένα γκαζάκι, ένα γυαλενάκι που μου χάρισε ένας αγαπημένος φίλος. Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Ε, Γιώργο;
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Τέτοιο γυαλενάκι όλοι έχουμε.
Βραχονησίδα ακριβώς έτσι αλλά μιά κουβέντα είναι!!!!
Με συγκινείτε, βρε σεις, δεν κάνει, πείτε μου κάτι για τζιτζίκια να συνέλθω...
Κάνε βρε υπομονή 2 μήνες να'ρθει ο καιρός σου...εδώ τα κανονικά περιμένουν 17 χρόνια!
Δημοσίευση σχολίου