Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
λες να μας βλέπουν??????
έχουμε ρεύμα σου λέω...
Πελάααααατες μου
Πληροφορίες
Την ίδια πετριά έχουμε...
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
▼
2008
(227)
- ► Δεκεμβρίου (16)
- ► Σεπτεμβρίου (14)
- ► Φεβρουαρίου (27)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2007
(48)
- ► Δεκεμβρίου (46)
10 σχόλια:
Τα βότσαλα Γιώργο;
Τα βότσαλα τί? Προχτεσινά και μ'αρέσουν γιατί κανένα δεν είναι ίδιο με το άλλο, μην ψάξεις σχέση με το βίντεο, δεν έχω εξηγήσιμη καμιά...
Στα βότσαλα υπάρχει αποτύπωμα. Κάποιος πέρασε από κει. Πρόσωπα σαν τη Φλέρυ Νταντωνάκη δεν είναι σαν να έχουν περάσει κάπως έτσι από τη ζωή μας; Σαν να υπήρξαν και να μην υπήρξαν. Σαν να έφυγαν και να είναι ακόμα κάπου εδώ. Μερικές φορές λες μα έχει πεθάνει αυτή; Κι άλλες...μα ήταν μια τραγουδίστρια σαν τις άλλες; Ανέβηκε σε πίστες, έπιασε μικρόφωνο, την χειροκρότησαν;
Γιώργο, τι τρέχει; Μην αρπάζεσαι.... και μην πεις δεν είπες τίποτα....Το ύφος σου άλλα λέει....
Δεν φταίω γω αν γύρισες....
Mέρη είμαι στ' αλήθεια μια χαρά μην τραβάς το ζωνάρι σου μωρέ, κρίμα είναι, χτες έκανα πλάκα και γελούσα που θύμωνες.Μη νομίσεις οτιδήποτε άλλο.Νόμισα με ρώτησες για τα βότσαλα και απάντησα.Σε διάβασα στον Ερωδιό, δε θα πω τίποτα απλά οτί σε διάβασα
Gyristroula ήταν μαγεία η γυναίκα,σε ταξίδευε με τη φωνή της,πριν λίγα χρόνια έδινε το Δίφωνο αυτό το cd με περίεργα κομμάτια( πχ. μαντουβάλα) τραγουδισμένα έτσι μοναδικά, και έιχε και αυτό το μικρό βίντεο μέσα.
Η Φλέρυ Ντ. είναι από τα πρόσωπα που δεν μπορώ ν' αγγίξω... είναι μέσα μου ανάκατα η φωνή της και τη ζωή της. η τραγικήζωή της
Την είχα ακούσει πριν φύγει για Ινδίες κλπ. και την ξανάκουσα όταν γύρισε. Στο Καφεθέατρο της οδού Κοδριγκτώνος. την θυμάμαι εκείνη τη βραδιά...Είχε ήδη αναχωρήσει για το "αλλού"... αυτή η μνήμη είναι από τα σημάδια μου. Αργότερα έτυχε να γνωρίσω και τον άντρα της, έναν δυστυχή...
Τα βότσαλα... δεν ξέρω, κάπως όμως ταιριάζουν με την Φλέρυ...
νάσαι καλά Γιώργο για όλα τα πολύτιμα που μας κερνάς.
Καλως τη Λορελάη νυκτερινή επισκεψη αλλά πάντα ευχάριστη,χαιρομαι που ΄σ'αρέσουν τα περίεργα μου.
Ίσως η πιο αισθαντική και καλλιεργημένη φωνή του ελληνικού τραγουδιού. Και με την ποιότητα στις επιλογές της άκαμπτη. Ένα προσόν τόσο σπάνιο πλέον στις μέρες μας.
Αλήθεια, πώς έμπλεξε σε αυτόν τον τραγικό δρόμο; Ποιος να ξέρει;
Ειδικά εσύ ήθελα να με διαβάσεις στον ερωδιό.....
Εντάξει..... εντάξει....Δε νομίζω κάτι άλλο
Δεν είπα ευχαριστίες για το τραγούδι
Καλή μέρα
Θερσίτη σου έκανα αφιέρωση στο προηγούμενο ποστ, σκάλιζε και λίγο τα συρτάρια...όχι τα πάνω-πάνω χαρτιά μόνο! Ευχαριστώ πάντος που δίνεις λιγο από τον χρόνο σου στις αναρτήσεις μου.
Καλημέρα Μέρη ευχομαι να πετάξει ψηλά ο αητος σου και παντα ψηλα να πετά.
Δημοσίευση σχολίου