Η φιλαρέσκεια κράτησε μόνο μια μέρα,μπήκα στον πειρασμό να μην κάνω ανάρτηση για κανένα μήνα ώστε να μείνουν τα ζεστά σχόλια και να μην τα σκεπάσω βιαστικά,αλλά είπαμε φιλαρέσκεια μιάς μέρας. Και σήμερα παιχνίδι με τον θύμο και με τον θυμό,κρίμα να μην μεταφέρονται τα αρώματα διαδικτυακά,ευτύχώς όμως ο θυμός ταξιδεύει. Στην Λορελάη και στον Θερσίτη που είναι καλοί αγωγοί του θυμού.
|
6 σχόλια:
Και γιατί θυμώνεις παιδί μου; Όλα πρίμα δεν πάνε;
Υ.Γ. Ωραία η Αρλέτα
:)))) Πάντως εσύ μόνο να γελάω και να χαμογελάω με κάνεις Γίωργο μου γλυκέ. Όσο για της μυρωδιές που... φωτογραφίζεις, μην ανησυχείς, φτάνουν...
Καλέ, δεν θυμώνει! Χαρούμενος είναι που τον αγαπάνε αυτοί που θυμώνουν!
Μα, giorgo, πώς τους μπερδεύεις έτσι όλους; Μόνο εγώ σε καταλαβαίνω και με απειλείς και με μηνύσεις συνέχεια...:((
Γιατί να θυμώσω? Εχω πάντος και τη μαγκούρα για καλό και για κακό...είναι η παρηγοριά μου.
Γιώργο, στείλε μου τη μαγκούρα, γιατί τα έχω πάρει. Μια βδομάδα θα την κρατήσω, θα γεμίσω το ΚΑΤ και θα σ' την επιστρέψω βαμμένη στο κόκκινο. Μμμ, στο κόκκινο δε νομίζω. Μάλλον στο ροζ θα έλεγα.
Τι όμορφη -και ξεχασμένη λέξη- το στεφάνι για το έτερον ήμισυ. Να τη χαίρεσαι και να σε χαίρεται.
Αυτό το ροζ ρε θερσίτη είναι το πρόβλημα.Γεμίσαμε από ροζ συμπεριφορές.
Δημοσίευση σχολίου