Εξαιρετικό κομμάτι! (Αν και επιμένω να πιστεύω ότι αγάπη είναι η ομορφιά του άλλου, που την μοιράζεται μαζί σου.) Δώσε στοιχεία για το c.d.,τίτλο, συνθέτη κ.λ.π.
Λορελάη δεν ξέρω αν υπάρχει cd, εγώ έχω το βινύλιο (τι λέξη ξεχασμένη?) είναι του 1980 σε ποίηση Μ.Αναγνωστάκη και μουσική Μ. Γρηγορίου, τραγουδούν η Φαραντούρη και ο Γ. Κούτρας τον ψηφιοποίησα κάποια στιγμή που είχα χρόνο όπως και μερικούς άλλους αλλά έχω δουλειά για 3 ζωές αν θελήσω να συνεχίσω.
Αγάπη κατά την αρχική σημασία της είναι να βολεύεις το χέρι σου στο μπράτσο του άλλου κι αυτό να σου αρκεί. Να το απλώνεις μέχρι εκεί, μέχρι εκείνον/εκείνην. Να μη νιώθεις αδύναμος που δεν μπορείς να το υψώσεις στον ουρανό και να ψαύσεις το επέκεινα. Δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο από μια ψευδαίσθηση, μια ψευδαίσθηση τόσο αληθινή, μα τόσο γνήσια.
Είπαμε είναι μεγάλη κουβέντα σύντροφε Θερσίτη,1000 ορισμούς να δώσουμε...πάλι δε θα καταφέρουμε να είμαστε ακριβείς,πάντα κάτι θα μας ξεφεύγει, εγώ δηλώνω πως δεν ξέρω τι είναι αγάπη, η πρόκληση σε σας τους παιδαγωγούς (κυριολεκτώ) είναι να μάθετε στα παιδιά να αγαπούν και ας μη δώσετε κανένα ορισμό της (που μπορεί και να την περιόριζε)
Μα, Γιώργο, τι θα διδάξουμε στα παιδιά αν όχι αυτό που εμείς προσωπικά νιώθουμε σαν αγάπη; Από τον Μπαμπινιώτη (μπρρρρ!) θα δω τι είναι η αγάπη, για να τη διδάξω; Επανέρχομαι λοιπόν και σου λέω πως το να μοιράζεσαι το ίδιο, ενδιάμεσο, χερούλι της πολυθρόνας του κινηματογράφου με το διπλανό σου είναι αγάπη. Από έρωτες και φούμαρα είμαστε χορτασμένοι. Για άλλα πονεί η ψυχή μας.
Νομίζω πως δε διδάσκεται η Αγάπη, τουλαχιστον άμεσα, άσε που κινδυνεύουμε να δογματίσουμε,μακριά λοιπόν από μεταφυσικές και έτοιμα τσιτάτα,που απ' ότι καταλαβαίνω ούτε και συ τα συμπαθείς,το ζητούμενο είναι, η στάση ζωής, το πως κοιτάμε τους άλλους, η αντιπαράθεση με προκαταλήψεις, η διάθεση για ΦΙΛΟΤΗΤΑ τελικά. Αν τα δουν αυτά τα παιδιά και στα σπίτια τους και στα σχολεία τους τότε θα μάθουν ν' αγαπούν κι' ας μην μπορέσουν ποτέ να πουν τι είναι αγάπη φίλε Θερσίτη
Εγώ θα τολμήσω να πω ότι αγάπη είναι να βλέπεις ό,τι πιο όμορφο και αληθινό έχει ο άλλος και να χαίρεσαι μέσα απ' τη ψυχή σου γι' αυτό. Να θέλεις να είναι αυτός που είναι κι όχι κάποιος άλλος που θα ταιριάζει στο δικό σου καλούπι. Ακόμη να θέλεις και να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να είναι ευτυχισμένος. Αυτά όλα όμως προϋποθέτουν μεγαλοψυχία και ανιδιοτέλεια. Υπάρχουν αυτά στις μέρες μας; Γιατί η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πάνω στον φόβο και την ανασφάλεια ΔΕΝ θεμελιώνεται αγάπη, αλλά συναλλαγή. (Όλ' αυτά μόνο για την αγάπη. Ο έρωτας είναι άλλο πράγμα)
9 σχόλια:
Δεν μ' αρέσει, αλλά αλήθεια είναι...
Μόνο ο έρωτας δεν φοβάται τίποτα.
Είναι μεγααααααααλη κουβέντα, ελπίζω τουλάχιστον η μουσική και η foto να σου αρέσουν, αλλά είδες και τα πουλιά που είναι όλα μαζί?
Εξαιρετικό κομμάτι! (Αν και επιμένω να πιστεύω ότι αγάπη είναι η ομορφιά του άλλου, που την μοιράζεται μαζί σου.) Δώσε στοιχεία για το c.d.,τίτλο, συνθέτη κ.λ.π.
Λορελάη δεν ξέρω αν υπάρχει cd, εγώ έχω το βινύλιο (τι λέξη ξεχασμένη?) είναι του 1980 σε ποίηση Μ.Αναγνωστάκη και μουσική Μ. Γρηγορίου, τραγουδούν η Φαραντούρη και ο Γ. Κούτρας τον ψηφιοποίησα κάποια στιγμή που είχα χρόνο όπως και μερικούς άλλους αλλά έχω δουλειά για 3 ζωές αν θελήσω να συνεχίσω.
Αγάπη κατά την αρχική σημασία της είναι να βολεύεις το χέρι σου στο μπράτσο του άλλου κι αυτό να σου αρκεί. Να το απλώνεις μέχρι εκεί, μέχρι εκείνον/εκείνην. Να μη νιώθεις αδύναμος που δεν μπορείς να το υψώσεις στον ουρανό και να ψαύσεις το επέκεινα. Δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο από μια ψευδαίσθηση, μια ψευδαίσθηση τόσο αληθινή, μα τόσο γνήσια.
Είπαμε είναι μεγάλη κουβέντα σύντροφε Θερσίτη,1000 ορισμούς να δώσουμε...πάλι δε θα καταφέρουμε να είμαστε ακριβείς,πάντα κάτι θα μας ξεφεύγει, εγώ δηλώνω πως δεν ξέρω τι είναι αγάπη, η πρόκληση σε σας τους παιδαγωγούς (κυριολεκτώ) είναι να μάθετε στα παιδιά να αγαπούν και ας μη δώσετε κανένα ορισμό της (που μπορεί και να την περιόριζε)
Μα, Γιώργο, τι θα διδάξουμε στα παιδιά αν όχι αυτό που εμείς προσωπικά νιώθουμε σαν αγάπη; Από τον Μπαμπινιώτη (μπρρρρ!) θα δω τι είναι η αγάπη, για να τη διδάξω;
Επανέρχομαι λοιπόν και σου λέω πως το να μοιράζεσαι το ίδιο, ενδιάμεσο, χερούλι της πολυθρόνας του κινηματογράφου με το διπλανό σου είναι αγάπη. Από έρωτες και φούμαρα είμαστε χορτασμένοι. Για άλλα πονεί η ψυχή μας.
Νομίζω πως δε διδάσκεται η Αγάπη, τουλαχιστον άμεσα, άσε που κινδυνεύουμε να δογματίσουμε,μακριά λοιπόν από μεταφυσικές και έτοιμα τσιτάτα,που απ' ότι καταλαβαίνω ούτε και συ τα συμπαθείς,το ζητούμενο είναι, η στάση ζωής, το πως κοιτάμε τους άλλους, η αντιπαράθεση με προκαταλήψεις, η διάθεση για ΦΙΛΟΤΗΤΑ τελικά. Αν τα δουν αυτά τα παιδιά και στα σπίτια τους και στα σχολεία τους τότε θα μάθουν ν' αγαπούν κι' ας μην μπορέσουν ποτέ να πουν τι είναι αγάπη φίλε Θερσίτη
Εγώ θα τολμήσω να πω ότι αγάπη είναι να βλέπεις ό,τι πιο όμορφο και αληθινό έχει ο άλλος και να χαίρεσαι μέσα απ' τη ψυχή σου γι' αυτό.
Να θέλεις να είναι αυτός που είναι κι όχι κάποιος άλλος που θα ταιριάζει στο δικό σου καλούπι. Ακόμη να θέλεις και να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να είναι ευτυχισμένος.
Αυτά όλα όμως προϋποθέτουν μεγαλοψυχία και ανιδιοτέλεια.
Υπάρχουν αυτά στις μέρες μας;
Γιατί η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πάνω στον φόβο και την ανασφάλεια ΔΕΝ θεμελιώνεται αγάπη, αλλά συναλλαγή.
(Όλ' αυτά μόνο για την αγάπη. Ο έρωτας είναι άλλο πράγμα)
Δημοσίευση σχολίου